Bu gün tarihin şahit olduğu cahili yaşantıların hepsini bir arada yaşamaktayız: Lut (as) kavminden, Nuh (as) kavmine kadar; Salih (as) kavminden Yunus (as) kavmine kadar, Ad kavminden Semud kavmine kadar, İbrahim (as) kavminden Musa (as) kavmine hatta Mekke’nin müşrik toplumuna kadar… Bütün tarihi çıkmaz sokaklar aşındırılıyor, hastalıkları, asilikleri, bağnazlıkları, hileleri sekülerizm karışımıyla bize sunuluyor.

Dünya hayatını bir oyun ve eğlence olarak dile getirmenin elbette büyük bir anlamı vardır. İnsanlık geçici dünya hayatına bir oyun ve eğlence nazarıyla bakma şuuruna ulaşırsa; yeryüzünde yaşanan buhranlar kendiliğinden yok olacaktır. Bu bilince ulaşabilenler bu dünyada yaşarlar ama kendilerini dünyaya kaptırmazlar. Çünkü yürekleriyle dünya ötesine bağlıdırlar.

Sekülerizmi; “ekonomide, sosyal ve siyasal hayatta, hukukta… Hayatın bütün alanlarında dinin devre dışında tutulması, maddenin ve aklın hayata hâkim kılınması, ötesi olmayan bir hayat anlayışı” diye tanımlayabiliriz.

Sekülerizm, insan aklını önceler, başka bir deyişle ilahî olanı kabul etmez, kendini ilahî olanın yerine koyar. Sekülerist anlayışa sahip olan birisi kendisini adeta yarı ilah kabul eder, işine geldiği şekilde hayat ve olaylarla ilgili kararlar, fetvalar vermeye başlar.

Sekülerizm; insan için rehber ilahî kaynaklar değil, akıl olduğunu, insanın aklıyla bulduğu, hayata geçirdiği, elle tuttuğu varlıklar ve değerler olduğunu savunur. Güzeli, doğruyu, iyi olanı kendinden; yanlışı, çirkini ve kötü olanı ilahî olandan/dinden bilir. Bu düşüncenin savunucuları insanı sonsuz özgürlük peşinde koşturan hayat modeliyle dine karşı duruşu sergilerler.

Seküler toplumda İnsanın ahlaklı, dürüst, adil, güvenilir, iyi niyetli olmasının bir ayrıcalığı ve anlamı yoktur. Kişiliği ne olursa olsun insan; yediği, içtiği, giydiği, eğlendiği, tükettiği ölçüde diğerlerinden ayrıcalıklı konumdadır.