Kulluk, inanç, ibadet ve ahlakla kemale erer. İnanç teorik yapıyı oluştururken amel onun pratik olarak uygulama alanını, ahlak hikmet ve gayesini, ihlâs ve samimiyetini oluşturur. Kur’an’ın inançta olduğu gibi ibadetler hususunda da temel prensipleri vardır. Bu prensipler yapılan fiillere anlam katmakta ve onları ibadet haline getirmektedir. Bu prensiplerin dışına çıkmakta, kulluğa, ibadetlere zarar vermektedir.

Kur’an’da, amelsiz inanç kabul ediliyor gibi görünse de, imanla amelin beraber zikredildiği ayetler dikkate alınırsa, bunun tasvip edilen bir davranış olmadığı anlaşılıyor. Kur’an tarafından ideal olarak kabul edilen durum, imanın amel ve ahlak ile bütünleşmesidir. Ameller ve ahlaki davranışlar imanın alameti ve yansıması olarak da karşımıza çıkmaktadır.

İnsanın yaratılış gayesi Allah’a kulluktur. “Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariyat, 51/56) Peygamberler ve kitapların gönderiliş gayeleri de insana yaşamı boyunca Allah’a kullukta rehberlik etmesi, yol göstermesidir. Bu yönüyle Kur’an, kulluk kitabıdır. İnsana kulluk esnasında gerekli olacak temel prensipler bu kitapta verilmiştir. Kur’an’ın ihtiva ettiği bu konuları en genel anlamıyla; İnançla ilgili konular, Amelle ilgili konular, Ahlâkla ilgili konular şeklinde sıralamak mümkündür.

İnanç esasları, şüphe götürmeyen ve kesin bir inançla kalben inanılması gereken hususlardır. Bunlar bölünme, parçalanma ve şüphe kabul etmezler. Böyle olmayan iman makbul iman olarak görülmez. “İnsanlardan bazıları da vardır ki, inanmadıkları halde: Allah'a ve ahiret gününe inandık, derler.” ( Bakara, 2/8)

İnanç esaslarının temel gayesi; insanları Allah'ın dışındaki sahte ilahlara kulluktan kurtarıp, âlemlerdeki her şeyin rabbi olan tek Allah'a kul etmektir. Bundan dolayıdır ki Kur’an’ın üzerinde en çok durduğu konu budur. Hem inanç, ibadet, ahlâkla ilgili ayetlerde hem de Kur’an’da bulunan diğer ayetlerdeki temel mesaj, insanın kendini yoktan yaratan Rabbini bilmesi ve yalnız O’na kul olması gerçeğidir.

Kulluk, inanç, ibadet ve ahlakla kemale erer. İnanç teorik yapıyı oluştururken amel onun pratik olarak uygulama alanını, ahlak hikmet ve gayesini, ihlâs ve samimiyetini oluşturur. Kur’an’ın inançta olduğu gibi ibadetler hususunda da temel prensipleri vardır. Bu prensipler yapılan fiillere anlam katmakta ve onları ibadet haline getirmektedir. Bu prensiplerin dışına çıkmakta, kulluğa, ibadetlere zarar vermektedir.