Her mâsiyet ve günaha; şeytani bir süs kılıfı, bir bahane üretmek, şeytanın taktiği ve hilesidir. Unutmamalıdır ki, biz imtihan âlemindeyiz. İmtihanın mevzuu; nefsi temizlemektir, tezkiye etmektir. Nefislerde her türlü isyan ve fücura temayül vardır.

İnsan; esfel-i safilin / alçakların alçağı çukurunda yuvarlandıkça, belhüm edall / hayvandan beter seviyesine düştükçe insanlığa veda eder. Avrupa’dan, batıdan, küfür diyarlarından çok korkunç cinsî ahlâksızlıkların haberleri geliyor. Mümin bu gerçeği görecek.

Hayvanlar âlemine bile baktığımızda, onların dahi dişisi ve erkeğiyle nesillerini devam ettirmek üzere, fıtrata uygun yaşadıklarını görürüz. Tarihe baktığımızda görürüz ki; Lût Kavmi bu günaha müptelâ oldu ve ilâhî kahra uğradı. Kur’an-ı Kerim’de helâk edilen kavimler içerisinde en ağır azap ve kahr-ı ilâhî bu kavmedir.

Altları üstlerine getirildi.

Üzerlerine ateşte pişirilmiş taşlar yağdırıldı.

Roma devrinde helâke uğrayan Pompei hakeza… Onlar, üzerlerine yağan lâvlardan kaçamadılar. Bazıları o iğrenç şenaatleri işler hâlde küle döndüler, bugün hâlâ taşlaşmış vücutları ibret-i âlem olarak sergileniyor.

Bugün maalesef küresel güçler; bu şerli faaliyetlerini, Lût Kavmi’nden dahi öteye götürmeye çalışıyorlar. Bozuk çevreden ve çirkef medyadan gelen menfi tesirler, şuurlu bir ailenin kapısından içeri giremiyor. Geçtiğimiz asırlara baktığımızda bizim tarihimiz de böyledir. Tanzîmat’la beraber Avrupa’ya gönderilip orada ecnebilere hayranlık duyguları içinde yetişen ve apoletleri Osmanlı, kalpleri yabancı bir şekilde memlekete dönen kesimler oldu. Fakat Anadolu ailesine bu menfi tesirler sızamadı. O sağlam aile sayesinde;

Çanakkale geçilmedi.

Millî Mücadele kazanıldı.

15 Temmuz milletin zaferi oldu.

Bu sebeple şimdi aileye göz diktiler. Aileyi çökertmeye çalışıyorlar. Aile ve nesil ifsâd edilerek; aile, millet ve vatan içinde yaşayan dini ve millî duyguların yok olacağını hesap ediyorlar.

Lût Kavmi isyan ve şehvetin öyle sarhoşu olmuştu ki;

“Temizler aramızdan çıksın! Onları kovun!” diyecek kadar çirkinleşmişlerdi. O iğrenç günahı mütecaviz bir surette işlemeye, yani gördükleri kişilere tasallut etmeye kadar işi vardırmışlardı. Bugünküler de; bu aileye ve fıtrata düşman temayüllerin günah ve isyan olduğunu söyleyenlere; “geri kafalı, tutucu” yaftası yapıştırmaya çalışıyorlar. Onlara saygı duyulmasını hatta iltimas geçilmesini istiyorlar. Biz ise Hazret-i Lût’un dediği gibi diyeceğiz:

“Lût dedi ki: Doğrusu, ben sizin bu işinizden tiksinmekteyim! / buğzetmekteyim!” (Şuarâ, 26/168)