Şükür, çocukların seviyelerine göre anlatılmalıdır. Özellikle küçük yaşlarda çocukların soyut zekâsı gelişmediği için şükretmeyi algılamakta sıkıntı çekebilirler. Soyut zekâsı gelişmemiş çocuklarda şükür konusu somutlaştırarak ve oyunla verilmelidir. Yoksa anlatılanlar havada kalacaktır. Bu, çocuklar için teşekkür etmekle özdeşleştirilerek verilmelidir. Hediye veren ya da iyilik yapan kişiye teşekkür etmesi öğretilmeyen çocuğa şükrün öğretilmesi zor olacaktır.

Üzerinde Allah’ın onca nimetine rağmen şükrü dilden davranışa dönüştüremeyen anne babalar, çocuklarından şükür adına bir beklenti içinde olmamalıdırlar. Çünkü çocuklar sözlerden daha çok davranışlara bakmaktadırlar.

“Musa (as) Turi Sina dağına çıktığı zaman Cenabı Hakk’a: Ya Rabbi, Namaz kılıyorum senin yardımınla, oruç tutuyorum senin yardımınla, peygamberlik görevimi yapıyorum senin yardımınla ve bütün işlerimi hep senin yardımınla yapıyorum. Ey Rabbim, peki ben sana nasıl şükredebilirim, der.

Cenabı Hakk’ta: Ey Musa şuanda şükretmiş oldun, buyurur.” (İbni Receb el-Hambeli, Letaif’ül Maarif)

Şükür; insanların, Cenab-ı Hak tarafından kendilerine bahşedilen nimetlerin farkına varmaları ve kulluk vazifelerini yerine getirebilmeleridir.

Şükür, bütün nimetlerin Allah’tan geldiğini bilip, O’na hamdederek emirlerini yerine getirip yasaklarından kaçınmaktır.

Şükrü, Seviyelerine Göre Anlatmak

Şükür, çocukların seviyelerine göre anlatılmalıdır. Özellikle küçük yaşlarda çocukların soyut zekâsı gelişmediği için şükretmeyi algılamakta sıkıntı çekebilirler. Soyut zekâsı gelişmemiş çocuklarda şükür konusu somutlaştırarak ve oyunla verilmelidir. Yoksa anlatılanlar havada kalacaktır. Bu, çocuklar için teşekkür etmekle özdeşleştirilerek verilmelidir. Hediye veren ya da iyilik yapan kişiye teşekkür etmesi öğretilmeyen çocuğa şükrün öğretilmesi zor olacaktır.

Peygamber Efendimiz (sav): “İnsanlara teşekkür etmeyen kimse, Allah’u Teâlâ’ya şükretmez. Aza şükretmeyen de, çoğa şükretmez. Allah’u Teâlâ’nın nimetini söylemek şükürdür, hiç bahsetmemek ise nankörlüktür.” (Tirmizi, “Birr”,31) buyurur.

Sözde Değil Özde Model Olmak

“Elhamdülillah, sıhhatim-sağlığım ve durumum yerinde” deyip bunu davranışa dönüştüremeyen anne babaların, şükür konusunda çocuklarına model olacağını düşünmüyorum. Çocuklar her konuda olduğu gibi şükür konusunda da anne babalarını model almaktadırlar. Şükrü sadece yemekten önce “Bismillah” yemekten sonra da “Elhamdülillah”dan öteye götüremeyen anne babaların çocukları da büyüdükleri zaman şükrü sözden öze götüremeyeceklerdir.