Allah, ikiyüzlülerden nefret eder. Kabil, yaşça büyük olduğu için Allah’ın kendisini daha çok sevmesini istedi. Ama Allah’a sunduğu kurban sahip olduklarının en iyisi değildi. Habil ise kendisine en sevimli gelen şeyi kurban ederek yüzde yüz samimiyetle Allah’ın sevgisini kazanmak istedi. Ve kazandı da. Kabil bunu kabullenemedi, kıskandı. İki yüzlülerin kıskanmaya hakkı olabilir mi?

Bu dünyada insanı mutlu eden tek şey, başkalarının mutluluğu için çalışmaktır. Kendi mutluluğun için çalıştıkça hayatın anlamsızlaşır. Başkalarının mutluluğu için çalıştıkça kendini bulursun.

Oğul: Kabil, Habil’i neden öldürdü, Baba?

Baba: Kıskandığı için.

Oğul: Neden kıskandı ki?

Baba: Allah, Habil’in kurbanını kabul etti ama Kabil’inkini reddetti.

Oğul: Bunun sebebi ne?

Baba: Sadece samimiyet.

Oğul: Anlamadım.

Baba: Bak oğlum, insan olmanın yegâne anahtarı samimiyettir. Allah, iki yüzlülerden nefret eder. Kabil yaşça büyük olduğu için Allah’ın kendisini daha çok sevmesini istedi. Ama Allah’a sunduğu kurban sahip olduklarının en iyisi değildi. Habil ise kendisine en sevimli gelen şeyi kurban ederek yüzde yüz samimiyetle Allah’ın sevgisini kazanmak istedi. Ve kazandı da. Kabil bunu kabullenemedi, kıskandı. İki yüzlülerin kıskanmaya hakkı olabilir mi?

Oğul: Kimin kıskanmaya hakkı olabilir?

Baba: Hiç kimsenin. Ama Kabil hem Allah’ın sevgisini yarım bir kalple istedi, hem de bunu elde edemeyince elde eden kardeşini kıskandı. Bu bir çelişkiydi. Allah sevgide tutarsız olanları sevmez.

Oğul: Yani Kabil başka şeyleri Allah’ın sevgisinden daha çok mu elde etmek istedi?

Baba: Evet, dünyayı ve ona ait olanları.

Oğul: Dünyayı kim sevmez ki?

Baba: Herkes dünyayı sever. Ama onu aptalca sevmemeli. Hiçbirimiz ölümsüz değiliz. Dünya avuçlarımızdan göz açıp kapayıncaya kadar bir süre sonra kayıp gidecek.