Yaşadığımız bu hayatta herkes her şeyi biliyor ama herkes herkese sırtını dönüyor. İnsani kimliğimizi İslami kimliğin potasında eritemediğimiz için Emrolunduğumuz üzere dosdoğru yaşayamadığımız için, günden güne insanlığımız ve imanımızda pürüzler meydana gelmeye başladı. Yaşadığımız dünya öyle bir hale geldi ki, son bir dakika içinde aynı anda farklı yerlerde binlerce insan yalan söylüyor, binlercesi gıybet yapıyor yine aynı dakikanın içinde yüzlerce kişi kibirlenip birilerini aşağılıyor, kimileri aldatıyor kimileri dinden çıkarken kimileri iftirada yarışır hale geliyor.

Yanyanayız dünyanın tam ortasında, aynı dili konuşuyor ama aynı cümlede buluşamıyoruz. Fıtratımıza verilen güzellikler aynı, ama gerçekte olan bir noktada buluşamamak anlaşamamak…

Kendimizle hiç konuşmuyoruz

Birbirimizi hiç duymuyoruz dinlemiyoruz

Rabbimizi hesaba katmıyoruz,onun emir ve yasaklarını görmezden geliyoruz

Tefekkür etmiyoruz

Şükretmiyoruz

Birinin söylediği diğerine dokunmadan havada kalıyor

Sadece yaşamak adına yaşıyoruz

Herkesiz ve hiç kimseyiz…

Kendi içimizde farklı ayrılıkları yaşıyor olabiliriz ama bizi biz yapan değerlerimiz bizi birbirine bağlayan noktalarımız var.