Demem o ki, evlilik artık bir yücelik değil ağır bir yük… Gençler çekiniyor... Düne kadar gözü kapalı evlenenler bugün evlilikten ürküyor... Kılı kırk yararcasına hesap-kitap yapılıyor… Medeni cesaret gidince medeni halde değişmiyor…

Şimdilerde iyi gün evlilikleri var… Zor ve kötü günde her şey bitiveriyor… Belki aynı evde ancak ayrı dünyaların insanları… Ortak mekânların, meskenlerin yabancıları… Sıcak bir iklim, içtenlikli bir atmosfer yok artık... Örselenen aşklar, yıpranan duygular, dumura uğrayan değerler… Yani durum vahim…

Toplu konutlarda, güvenlikli sitelerde parçalanmış aileler… Artık diziler aileyi dizayn ediyor… Hayatı dönüştürüyor… Değerleri dumura uğratıyor… Evdekilerin tek derdi; moda, marka, maaş… İnsan atölyesi olan haneler insan itlafına dönüştü… Tükenen sadece aile değil, insanlık bitiyor…

Bugün kalpsiz bir dünyadan geriye kalan tek barınak, sığınak ve korunak; ailedir…

Yani ümmetin diriliş ve direniş karargâhı tüm hasar ve kusurlarına rağmen yine de ailedir… Ancak toplumsal hayatın temel taşı olan aile artık yerinden oluyor… Ailelerimiz deprem kuşağında, fay hattında bulunuyor. Zemin kaygan ve kırılgan... Her an göçebilir... Çözülen ve çürüyen evlilikler çözüme çok uzak... Yorgun ve yılgın erkekler… Kolu kanadı kırık kadınlar. Çocukluklarına doymamış yarım ve yalnız çocuklar… Analı – babalı ama yetim ve öksüzler…

Evet, evler dayanıksız, fertler dermansız, çocuklar duyarsız… “Eyvah” lı ve çok “vah” lı günlerden geçiyoruz.

Demem o ki, evlilik artık bir yücelik değil ağır bir yük… Gençler çekiniyor... Düne kadar gözü kapalı evlenenler bugün evlilikten ürküyor... Kılı kırk yararcasına hesap-kitap yapılıyor… Medeni cesaret gidince medeni halde değişmiyor…

Amaçsız evlilikler… Anlamsız yaşamlar… Omurgasız ailelerin akıbetinden korkulmaz mı?

Modernizm önce ümmeti, sonra toplumu, şimdi de aileyi vurdu… Yıpranan, yorulan, yozlaşan aile güvensiz ve huzursuz… Modern toplum derin bir aile krizi ile çatırdıyor… Modern birey, aileyi sınırsız özgürlüğün önüne konulmuş bir engel olarak görüyor…

Toplumun ana rahmi olan aile kısırlaştırılmış durumda… Çekirdek aileden “aile olmayan aile” anlayışına savrulma sınır tanımıyor…

Toplumun temel birimi olması gereken aile; devlet ve uluslar arası sistem tarafından kapitalistleşme sürecinde nasıl araçsallaştırıldığına tanık oluyoruz…