Yüce Yaratıcı, yarattığı insanı başıboş bırakmamış, ona hayat nizamı olacak dini belirlemiş ve peygamberler vasıtasıyla onu kullarına hem açıklamış, hem de nasıl uygulanacağını göstermiştir. Onun için ilk insan ilk peygamberdir ve ilk ilahî kitaba muhatap olmuştur. Çünkü insan, dinsiz ve kitapsız olamaz. Dinsiz ve kitapsız kalan insan da insan kalamaz.

İhlâs, Rabbin buyurması, kulun ise o buyruğa içtenlikle lebbeyk demesidir. İhlâs, kulun Rabbine kulluğunda arada hiç kimsenin olmamasıdır. İhlâs, amellerin riya ve şirkten uzak olarak yalnızca Yüce Allah için yapılmasıdır. İhlâs, Rab ile kulu arasına şeytanların hatta meleklerin bile girememesidir. Onun için ihlâslı kullara şeytanın sözü geçmez, onlar üzerinde etkinliği olmaz.

قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ

وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ

“De ki: Dini Allah'a hâlis kılarak O'na kulluk etmekle emrolundum. Müslümanların ilki olmakla emrolundum.” (Zümer, 39/11-12)

Müşrikler Peygamberimize, niçin atalarının dinini terk ediyorsun da onların izinden gitmiyorsun? diye sorduklarında; Yüce Allah, onlara bu şekilde cevap vermesini emretmiştir. Bu cevap, Allah Rasülünün, hak dindeki kararlılığını göstermiş ve onun cahiliye dinine dönmesi konusundaki müşrik beklentilerini tamamen boşa çıkarmıştı. O bu cevabıyla onlara, kendisinin de emrettiği şeyleri yerine getirme konusunda sorumlu olduğunu belirtiyordu. Yoksa o, tebasına bir kısım şeyleri emrettiği halde kendisi yapmayan krallardan yahut söylediğini kendisi tutmayan davetçilerden değildi.