Öğrendim ki; Rabbimizin verdiği her nimet için şükretmek ayrıcalık, ama kul olma imana erme nimeti, özellikle şükredilmesi gereken bir erdem. Mesafelerin bir öneminin olmadığını, gerçek dostluk ve arkadaşlığın, mesafelere rağmen büyümeye devam eden olduğunu. Kendimizi kötü hissetmemiz için birçok sebep varken, gökyüzüne bakıp gördüğümüz güzelliklerin mutluluğa vesile olduğunu...

Öğrendim ki; Ruhumuzu arındıran dualarımız olmasa, günde beş vakit buluşmalarımız olmasa, cümlelerimizi sonlandıran nokta olmasa daha çok bunalacağız ve daha çok karamsarlaşacağız... Öğrenecek ne çok şeyimiz olduğunu ama öğrenirken yaşamanın daha anlamlı olacağını...

Şu kısacık dünyada yaşadığımız hayat bizlere o kadar çok şey öğretiyor, hatırlatıyor ve anlatıyor ki; öğrettiklerinden hatırladıklarımı kelamım yettiğince paylaşmak istiyorum...

Her yeni gün bir nimet ve dünlerimiz hep bugünleri yaşamaktan geçiyor. Hayat arası notlar bizi eğitiyor ve geliştiriyor.