Din, Allah’tan (cc) gelmiştir; o yüzden bütün tanımların ve sınırların ötesine uzanır ve hayatımıza hem mânâ hem de ruh katar.

Akıl, bilim, çağ sınırlıdır. O yüzden zamanla ve mekânla kayıtlıdır; o yüzden aklın nefesi sınırlı, bilimin ve çağı ufku değişkendir, gelip geçicidir.

O yüzden, Din’in akla indirgenmesi, bilime ve çağa göre yorumlanmaya çalışılması, dini ruhsuzlaştırır, tanınamaz hâle getirir ve hayattan uzaklaştırır sonunda.

Batı’da Protestanlıkla / Modernlikle birlikte yaşanan felâket budur işte.

Kişinin, din’i, kafasına göre, işine nasıl geliyorsa öyle yorumlaması ve sonuçta dine uyacağına, dini kendisine uydurması kaçınılmaz sondur...

O yüzden önüne gelen İncil yazıyor Batı’da.

Feministler, eşcinseller, hatta “ateist papazlar” kafalarına göre incil yazıyorlar...

Bizde de böyle giderse olacağı budur -Allah göstermesin.

Dini hurafelerden temizleyeceğiz diye yola çıkan insanlar, en büyük hurafelere dönüşen akılcılığa, bilime, çağ’ın seküler putlarına, tabularına göre dini silbaştan kodlama savaşı veriyorlar.

O yüzden önce hadislere, mezheplere saldırıyorlar, sonra herkes Kur’ân’ı anlayabilir diyerek Hz. Peygamber’i devre dışı bırakacaklar.

Hz. Peygamber’in (sav) devre-dışı bırakıldığı bir din, kısa devre yapacaktır.

Sıra Kur’ân’a gelecek sonunda... Âyetler tartışılmaya başlanacak...

Başlandı da nitekim. Bazı profesörler, “filan âyet kafama yatmadı benim” diyebiliyorlar!

Sen kafanı değiştir önce, diyorum ben de zihnî çağdaş hurafeler çöplüğüne dönüşmüş bu sığ, çapsız, zavallı kişilere.

Altını çizerek tekrarlıyorum: Kur’ân’ı sadece akıl’la, bilimle, çağ’daş hurafelere göre anlamaya çalışmak, aklı da, bilimi de, çağdaş hurafeleri de vahyin önüne geçirmektir.

Daha da vahimi, Kur’ân’ı, Müslüman zihnin, buharlaştığı, Batılı / seküler modern veya postmodern zihin kalıplarına göre işlediği bir zaman diliminde aklı, bilimi, çağı eksene alarak yorumlamak dinin içini boşaltır, dini ruhsuzlaştırır, dini din olmaktan çıkarır, hayattan uzaklaştırır.