Bir Âdem diyor ki…

Sema Hanım, Bu gün bir yazınızı okudum. Sevindim çok sevindim. Çünkü boşanmalardan yana hep biz erkekler o kadar haksız görüldü ki anlatamam. Ben de şu an eşimden ayrılmak üzereyim. 17 yıllık bir evliliğim var. Hatta vardı diyebilirim. Aslında çoktan bitmiş de benim haberim yokmuş. Uzatmaları oynanan final maçı gibi. En son altın golü zaten eşim attı.

Biz görücü usulü ile evlendik. Benim anne baba sizlere ömür. Evlenirken abla kardeş desteği ile evlendik. Hep sorunlar vardı; ama bende hep alttan aldım. Çok ekonomik zorluklar geçirdik ama hep üstesinden geldik. Çalıştığı için yetişemediği yerde çocukların bakımından temizliğe, ütüye, yemek yapmaya, kadar hep destek çıktım. Hatta paramız olmadığı zamanlar, kuaföre saç boyatmaya imkânımız olmadığı günlerde marketten hazır boyalardan alarak ben boyamıştım. Ama bana karşı hep ilgisizdi. Genelde ayrı uyur, hep kendisini oturma odasından, âdete toplardım. Ben evde olduğum günler, zamanını hep temizlik yaparak geçirirdi ve hep asabiydi. Bende hep şöyle düşünürdüm. İki oğlum var, artık bende baba oldum. Evim ve eşim var. Bunlar önemli değil, derdim kendi kendime. Kızdığım sinirlendiğim zamanlar olurdu ama yine de fazla uzatmazdım. Çünkü ailemi kaybetmiştim ve tek başıma evlenmiştim. Bu yuvanın idame etmesi gerekti. Sonra ailesi ile olan sorunlar derinleşti. Daha sonra ben iş yeri değişikliği yaptım. İşim gereği sık sık seyahatlere çıkmaya başladım. İlişkiler daha da gerginleşti. Gerçekten de şiddetli geçimsizlik artık bizde de vardı. Bende artık alttan almamaya başlamıştım. Diğer taraftan yazınızdan cesaret alarak ayıp değildir söylemesi diyorum artık, cinsel yaşam da kalmamıştı. Çünkü her kendisine yaklaşmamda ya ağzım kokar diye reddeder ya da ter kokuyorsun diye reddederdi. 2.oğlum dünyaya geldikten sonra cinsel bakımdan iyice sorunlu hale gelmiştik. Hep tekrar hamile kalmaktan korkuyordu. Oysa birinci oğlumla ikinci oğlum arasında tam beş yıl var. Ve yine kendisi çalıştığından dolayı ve de ailesi çocuklara bakmayı reddettiğinden dolayı ve annem babam olmadığından dolayı biz evlatlarımızı kreşe vermek zorunda kaldık.