İnanın çocuklarımıza fırsat versek bizden şunları isteyeceklerdir: Anne babamın telefonu elinde tuttuğu kadar benim de elimden sevgiyle tutmasını, telefonun ekranına baktığı kadar benim de gözlerimim içine sevgiyle bakmasını, telefonda arkadaşları ile konuşurken gösterdiği kibarlık, yumuşak söz ve sevgi dilini benimle konuşurken de göstermesini İSTERDİM.

Seminer için gittiğim okulun birinde sosyal statüsü yerinde bir öğrenci velisi; “Hocam bizim çocuk dersleri tamamen bıraktı. Dersler ve sınavlar sanki onun hayatında yokmuş gibi davranıyor. Odasından hiç çıkmıyor. Sürekli telefonuyla uğraşıyor. Sadece yemekte yanımıza geliyor. Yemekte de kimse ile konuşmuyor ve hızlıca yemeğini yiyip tekrar odasına çekiliyor. Bu konu da ne yapmamı önerirsiniz?” dedi.

Peki, çocuğunuzla oturup konuşabiliyor musunuz? Tabi ki hocam, çağırdığımız zaman gelir, bizi de Allah için dinler fakat söylediklerimizi de bir iki gün uygular sonra tekrar bırakır.

Peki, çocuğunuzla birlikte olduğunuz zaman daha çok kim konuşur. Tabi ki ben hocam.

Peki, konuşmalarınız hangi konu üzerine oluyor? Tabi ki ders başarısı üzerine oluyor. Derslerine planlı çalışması gerektiğini çünkü sınavların yaklaştığını, bu çalışma ile hiçbir yeri kazanamayacağını, ileride çok pişman olacağını, son pişmanlığında fayda vermeyeceğini söylüyorum. Yine kendi şartlarımla onun şartlarını kıyaslayarak anlatırım. Kendisine sunduğumuz imkânları iyi değerlendirmesi gerektiğini söylüyorum. Yani çocuğunun geleceğini düşünen her veli gibi anlatılması gereken ve söylenmesi gereken her şeyi söylüyorum.

Peki, çocuğunuzla konuşurken elinizde de telefon var mı? Tabi ki hocam. Gelen aramalara ve mesajlara da bakmıyorum desem yalan olur.

Sizce, siz ne yapıyorsunuz? Çocuğumla oturup sohbet ediyorum.

Bence siz çocuğunuzla oturup sohbet etmiyorsunuz sadece nasihat ediyorsunuz. Çocuğunuza göre de nutuk çekiyorsunuz.

Hocam ben bilmem, ben bildiğim kadarıyla elimizden gelenin en iyisini ve en doğrusunu yapmaya çalışıyorum.

Niyet olarak doğru fakat yöntem ve yaklaşım olarak doğru değil. Çünkü siz çocuğunuzla konuşurken sohbet etmiyor nasihat ediyorsunuz. Her konuşma sohbet değildir.

Yani hocam açar mısınız bunu biraz?

Şöyle anlatıyım. Siz arkadaşlarınızla mı birlikte olmayı seversiniz ya da patronunuz/müdürünüzle mi? Tabi ki arkadaşlarımla.

Neden patronunuz ya da müdürünüz değil? Hocam arkadaşlarla sohbet ediyoruz. Patronumuz ya da müdürümüzle ise iş konusunda önerileri adı altında emirlerini dinliyoruz.

Patronunuz ya da müdürünüz sizi çağırdığı zaman yanına severek gider misiniz? Hayır, çünkü ya eksik bir şey bulacak ya da emrivaki bir şeyler isteyecek. Yani patronunuz ya da müdürünüzün yanına gitmekten ya da onunla birlikte olmaktan mutlu olmuyorsunuz. Aynen öyle hocam.