İslam varlığı bütünlerken modernizm parçaladı… İslam’da dünya insana emanetken, modernizmde dünya insanın talan alanı oldu… Bugün gelinen nokta, yıkım ve kargaşa değil mi? Allah’ın hazırladığı cennet yerine kendisi bir cennet kurmaya çalıştı… Gök merkezli cennetleri uzak görüp, yer eksenli cennetlere çağrıda bulundu…

Yaşanılır bir dünyanın modern değerlerle mümkün olmadığı, artık açık bir gerçek… Arz ve semada tırmanan bozgunculuğun temel nedeni, insanın vahiyle olan bağını koparmış olmasıdır… Bu açıdan çağdaş medeniyet sabıkalı bir medeniyettir… Çünkü dünyası kirli, elleri kanlıdır… Bu durumda modern çağ; “kaygı çağı” dır… “Kaos çağı”dır… “Şüphe çağı”dır…

Modernizmin istasyonlarında beklemek yerine bu gidişe dur demek, bu sefere karşı çıkmak bize düşer… İnsanlığa karşı sorumluluğumuz böyle gerektiriyor… Çağın insanı, İslam’ın çağına uyanmayı bizden bekliyor… Bayağılaşan dünyayı inşa edecek akıl, irade, yürek, vahiyden bağımsız olamaz… Bu vahim gidişata dur demenin referansı ve adresi; vahiydir…

Modernizmin hayatımıza müdahalesi hızlı ve iddialı başladı. Özgürlük ve ilerleme müjdesi verdi. Mutlu ve müreffeh bir yaşam vaat etti. Büyük hayaller kurdu. Güzel rüyalar gördü. Bunların birçoğunu gerçekleştirdi de diyebiliriz. Peki, modernizmin serüveni nasıl gelişti?

Modern insan mantığı, her şeyi aslından koparıp pazarlanabilir bir zemine çekti. İnsanın ve eşyanın konumu ile oynayan, onu kendi istediği formata çekebilen bir gücü kendinde vehmetti. İşte vahamet buradan başladı. Bu bakımdan sorunların vahametini sonuçları ile değil nedenleri ile kavramak gerekiyor…

Süreç nasıl gelişti?

Önce insanın kutsalla olan bağı kesildi… Sonra insan kendi kutsallarını üretti… Tatmin olmadı, bu defa kutsallarını tahrip etti… Tüm ilahi ve beşeri kutsallara ilan-ı harp etti…

Dünyanın fiziki değerlerini “değişmez değerler” görme yanılgısı insana çok pahalıya mal oldu. Eşya değer kazanırken insan ve insanlık ucuzladı… Dünyayı kontrol altına alma çabaları insanı dünyaya bağımlı hale getirdi…

Modernizm akla fazla yüklendi, akıl sağlığını bozdu… Modern insan “hikmet ve hakikat” arayışına ara verdi, “hiç”likte karar kıldı… Modern aklın ürettiği ve önerdiği fikirler, ideolojiler ve sistemler “Mutlak aklı” en büyük engel gördü…