Gök ve yer bir baba ve anne gibi, birbirini tamamlar ve varlıkların hayatlarını sürdürmelerini sağlarlar. Semâdan yağmurlar yeryüzüne iner, yerden bitkiler biter. Ne ekildi de bitmedi, yer nankörlük etmedi, semâ yeryüzüne cimri davranmadı. Ey insan, sana da vahiy indi, rahmet yağmurları üzerine yağdı. Bu yağan rahmetle sende de hayırlar neşet etmeli. Vahyin keskin delilleri senin de taşlaşmış kalbini yumuşatmalı, kalbe atılan tohumlar çimlenip yeşermeli, oradan iman ve salih amellerin neşet etmesine imkân sağlamalı.

Yerin gökyüzüne ihtiyacı olduğundan daha çok insanın rehbere ihtiyacı vardır. İnsan doğru yolu bulmak ve o yolda kalmak için, hakkı batıldan ayırt etmek için Furkânı kendisine düstur edinmelidir. Zira Kur’an’a tutunan doğru yolu bilmiş olur, Kur’an ile konuşan hakkı söylemiş, Kur’an’a göre yaşayan faydalı bir insan olur.

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ

“Dönüşümlü göğe ve yarılan yeryüzüne and olsun ki! Doğrusu bu Kur’an kesin bir sözdür. O, eğlence için değildir.” (Târık, 86/11-14)

Semânın dönüşlü/döndürümlü oluşu, gece gündüz gök cisimlerinin orada hareket etmeleri, tekrar tekrar yağmur ve diğer yağışların yağması sebebiyledir. Semâdaki sürekli tekrarlayan her hareketlilik pek çok şeyin ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Yani gök cisimlerinin hiçbir hareketi boşuna ve anlamsız değildir. Güneş-ay ve yıldızların doğup batması, gece gündüzün tekrar tekrar olması, yağmurların tekrar tekrar yağması hep canlıların hayrınadır. Yine semadan inen melekler kulların amellerini yerden alıp göklere çıkarırlar. Bu ifadenin evrenin genleşmesinin uzaya, semaya yansımasına yahut uzaydaki zamanın farklı akışına işaret etmesi de mümkündür.

Yine bu ifade, yeryüzünden buharlaşan suların yağış olarak tekrar yeryüzüne dönüşüne de işaret etmektedir. İnsanın söz ve eylemleri de öyledir. Yerden göğe, Yüce Yaratıcıya yükselir; sonra ilahî rahmet ve nusret olarak yeryüzüne insana döner. Semadan arza ilahî rahmet, arzdan semaya dua ve ibadetlerle bu dönüşüm kesintisiz sürer. Zaten rahmet yağışlarının gelmesi de insanların salih amellerine bağlıdır. “Rabbinizden bağışlanma dileyin; doğrusu O, çok bağışlayandır. Size gökten bol bol yağmur indirsin. Sizi, mallar ve oğullarla desteklesin; sizin için bahçeler var etsin, ırmaklar akıtsın.” (Nûh, 71/10-11) “Eğer kasabaların halkı inanmış ve Bize karşı gelmekten sakınmış olsalardı, onlara göğün ve yerin bolluklarını verirdik.” (A’râf, 7/96)

Yerin yarılması da onun içerisindeki tohumları yeşertmesi, enva i çeşit meyve-sebzeleri, suları ve madenleri ortaya çıkarmasıdır. “Taneyi ve çekirdeği yaran şüphesiz Allah'tır; ölüyü çıkarır. İşte Allah budur, nasıl yüz çevirirsiniz? Tanyerini ağartan, geceyi dinlenme zamanı, güneş ve ayı vakit ölçüsü kılandır. Bu, Güçlü olanın, Bilen'in nizamıdır.” (Enâm, 6/95-96) Deprem ve benzeri yeryüzü hareketleri sebebiyle arzda meydana gelen çatlamalar da yerin bağrından pek çok maden ve su kaynaklarının ortaya çıkmasına zemin hazırlamaktadır. Aslında insanların kendi ihmal ve tedbirsizlikleri sebebiyle istemedikleri depremler, pek çok hayrın habercisidirler. Yarılmasıyla yeryüzünde suların çıkması, vadilerin ve yolların oluşması gerçekleşir, yerin bağrından enva i çeşit bitki ortaya çıkar. İnsan ölünce de yine yerde açılan/yarılan bir kabir çukuruna girecektir. Diriliş günü de yer yarılacak içerisindeki tüm ölüler diriltilip ayağa kalkacaktır. Ayet bütün bunlara işaret etmektedir. Sad’ kelimesinde çekicilik manası da vardır. Bu, hem fizikî olarak yer çekimi kanuna işaret eder, hem de yerin canlılar için hazırlanmış bir cazibe merkezi olduğunu ifade eder.