Maalesef çağımızda doğru yolu üzerinde oturup gençleri yoldan çıkarmak için uğraşan o kadar çok ve maharetli şeytanlar var ki; gençlerin kendilerini onlardan korumaları gerçekten kolay değil. Bir insana gıpta edilecekse; istikameti düzgün olan, doğru yolu yol edinen gence gıpta edilmelidir. Öpülecekse, onların alınları öpülmelidir.

Melek değiliz. İnsan hata ile melüldür. Genç de hata yapabilir. Şeytana kanıp ayağı kayabilir. Öyle durumda ne yapmalıdır? İblis gibi ısrar edip hatayı savunmak yerine; yasak ağaca yaklaşıp meyvesinden tadan Âdem babamız gibi pişman olup tövbe etmelidir.

O, bütün insanlığın en güzel örneğidir. Gençlerin de örnek alacakları ondan daha güzel hiç kimse yoktur. Her ne kadar meşhurlaştırılan bazı kimseler gençlere rol model olarak reklam edilse de; aklı başında bilinçli gençler bilirler ki: Dünya tarihinde hiç kimse Hz. Muhammed(sav) kadar gençliğe sahip çıkıp onlara doğru yolda rehberlik ederek güzel bir örnek olamamıştır.

Ayetlerde, hadislerde, hatta kıssalarda belli toplumları muhatap almış olabilirler fakat mesajları evrenseldir. Nüzul sebepleri ne olursa olsun, kıyamete kadar bütün toplumlar o uyarıların ve verilen mesajların muhatabıdırlar. Ancak kabul etmek gerekir ki; İlahî hitaplar, ne kadar genel ve evrensel olsalar da, asıl muhatapları; çocuklardan ve yaşlılardan daha ziyade, gençlerdir.

“İnsanoğluna şu beş şeyden hesap sorulmadıkça, onun ayakları kıyamet gününde Rabbinin huzurundan ayrılmayacaktır.” buyuran Peygamberimiz (sav), bu sorulardan birinin de: “Gençliğini nerede yıprattığı?” sorusu olacağını belirtiyor. (Bkz. Tirmizi, “Sıfâtü’l Kıyâme”, 1)

Bir başka hadislerinde: “Yedi kişi var ki; Allah onları hiçbir gölgenin olmadığı Kıyamet gününde kendi gölgesinde gölgelendirir.” buyurup övdüğü yedi kişiden birinin de:“Allah’a kulluk ederek yetişen genç.” olduğunu ifade buyuruyor. (Bkz. Buhari, “Ezan”, 36, “Zekât”, 16, “Rikâk”, 24, “Hudûd”, 19; Müslim 91, (1031); Muvatta 14, (952, 953); Tirmizi, “Zühd”, 53, (2392); Nesai, “Kudât”, 2, (8, 222, 223)

Dünya yurdu, nimetleriyle; çocuklardan ve yaşlılardan daha çok gençleri ağırlamaktadır. Gençken bir başka güzeldir dünya sofrası. Ve cennet yurdu da, bütün nimetleriyle, gençleri karşılayacaktır. Cennetin misafirleri yalnız gençler olacaktır. Yaşlılar bile gençleşecektir cennette. (Bkz.Taberanî, “Evsat”, 5/357;Ali el-Muttaki el-Hindi, Kenzu’lUmmal, H. No: 39383)

Peygamberimiz (sav): “Gençlik; delilikten bir şubedir.” (Acluni, Keşfu’l Hafa 11/3 h. 1530; Ahmed Ziyauddin Gümüşhanevi, Ramuz el Ehadis (terc. Abdülaziz Bekkine): s. 215 h. 13) buyuruyor. Hani bizde de gençlere “Deli-kanlı.” derler ya. Gencin kanı coşkundur, deli dolu akar. Heyecanlıdır genç. Dinamiktir, güçlüdür, kuvvetlidir. Gözü karadır. Tez canlıdır. İtirazlara, isyana, karşı çıkmaya meyillidir. Sevdiğini de ölümüne sever. Bağlandığına ölümüne bağlanır. Musa (as)’ın kardeşi Harun’la; Son Nebi(sav)’in, Ömer bin Hattab veya Amr bin Hişam (Ebu cehil) ile dini güçlendirme isteklerinin de altında bu gerçek yatıyordu.

Gençlerin, istikamet üzere doğru yola yönlendirilmesi, o yolun yolcularının güçlenmesine destek olduğu gibi; gençlerin istikametten sapmaları da toplumda derin yaralar açar.  

                Gençlik, istikbaldir. Bir ülkenin geleceğini merak ediyorsanız; o ülkenin gençlerinin istikametine (gittikleri yola) ve yaşayışlarına bakmanız yeterlidir.

Maalesef çağımızda doğru yolu üzerinde oturup gençleri yoldan çıkarmak için uğraşan o kadar çok ve maharetli şeytanlar var ki; gençlerin kendilerini onlardan korumaları gerçekten kolay değil. Bir insana gıpta edilecekse; istikameti düzgün olan, doğru yolu yol edinen gence gıpta edilmelidir. Öpülecekse, onların alınları öpülmelidir.