Sürekli yanıp kül oluyor ömür. Giden ömrü geri getirmek mümkün değil. Her gün adım adım ecele yaklaşıyoruz. Yaşlanıyoruz. Zaman, ecele doğru sürüklüyor bizi, istemesek de… Dönüşü olmayan bir yoldayız. Belki hiç beklemediğimiz bir yerde ve bir vakitte ölüm meleği karşımıza çıkacak, tutacak elimizi, alıp götürecek bizi.

Giden zaman, geri dönmüyor. Gelecekte ise yaşayacak mıyız, bilmiyoruz. İçinde bulunduğumuz vaktin (“an”ın) kıymetini bilelim. Yaratanımıza, -emrolunduğumuz şekilde dosdoğru- kulluk ederek değerlendirelim bize tahsis edilen ömrü. O’nun istediği önem ve sırayla, O’nun bildirdiği ilkelere uyarak; O’nun istediği şekilde O’na kulluk edelim.

Mendil kaçırma oyununda rakibinizdir zaman. Ya siz kapıyorsunuz mendili ya da o kapıp götürüyor. Onun kaptığını bir daha elinden almak mümkün değil. Uçup gidiyor. Kayboluyor. Geri dönmüyor. Yetişemezsiniz ardından. Koşmanız nafile… Yeni zamanlara karşı, başka mendilleri kapmaya bakmalısınız artık.

Ya da yangından eşya kaçırmada rakibinizdir zaman. O mu çok yakacak, siz mi çok kurtaracaksınız; hayatınızı ve her şeyinizi ortaya koyup koşarcasına yarışırsınız adeta. Usanmaz, yorgunluk nedir bilmezsiniz. Elinize geçeni kurtarabildiğiniz kârdır.

• Öyle mi? Elinize geçeni kurtardığınız kâr mı?
• Hayır…

Asıl mesele bu işte! Bunu anlatmaya çalışıyoruz. “Kurtarabildiğiniz” değil; en değerli şeyleri kurtarmanız kârdır.

Hani bazı iş yerlerinde de çok önemli eşya veya evrakların konduğu dolapların üzerinde görürsünüz; “Yangından İlk Kurtarılacak.” diye.

(Allah vermesin.)Yanan bir iş yerinden veya evden bir kanepeyi, koltuğu, masayı kurtarmak da kâr gibi görünse de, aslında zarardır. Belki ona harcanan zaman, içeride çok daha kıymetli evrakların, paranın veya altının yanıp kül olmasına sebep olacaktır. Zaman, daha değerli şeyleri kurtarmaya harcanırsa, o zaman kârlı bir iş yapılmış olur.

Bir de lağivle (Boş söz ve faydasız işlerle) ömürlerini tüketenler var. Yazık ediyorlar kendilerine!