Salgının bitmesiyle yaşamın sıkıntıları biter mi sanıyoruz? Ne sınav ne de sorumluluk son nefesimize kadar bitmez… Yeni süreçlere hazır olmalıyız… Bir perde kapanır, yeni bir perde açılır… Bu tufan da bitecek ama insanın iç ıstırabı bitmeyecek… Korona korkusunu attık diyelim, yeni korkular kapıda… Zaten bu süreçte koronanın kendisinden daha fazla korkusu bizi perişan etmedi mi? Kaygı ve korkular günlerdir bizi rehin aldı…

Pandemiden çıkmasına çıkarız da hangi çıkarımlarla çıkacağımız önemli… Umarım iyileşerek çıkarız… Ancak nasıl bir dünya bizi bekliyor? Daha umutsuz… Daha ıssız… Daha sıkıcı günler kapıda… Anlı şanlı uygarlıklar şaşkın… Batı bitik… İnsanlık azgınlığını görür mü? Yeni bir arayışa girer mi? Anlama, amaca, adalete, ahlaka ihtiyaç duyar mı? Daha doğrusu “Allah” der mi? Aslında bu sorular öncelikle Allah’a iman edenlerin dert edinmesi gereken sorular… Kaçınılmaz sorular… İnsanlığın kaderi ile ilgili sorular… Cevabını yapay zekâya ihale edemeyiz…

Kovid-19’un denizin dalgaları gibi üstümüze üstümüze geldiği şu günlerde, deniz yolculuğuna çıkan insan psikolojisi içindeyiz. Bunu en net tasvir eden ayet-i kerimeyi hatırlıyorum;

“(Deniz yolculuğunda) dağlar gibi dalgalar onları kuşattığı zaman, dini tamamen Allah’a has kılarak (ihlâsla) ona yalvarırlar. Allah onları karaya çıkarıp kurtardığı vakit içlerinden bir kısmı orta yolu tutar. Zaten bizim ayetlerimizi ancak nankör hainler bilerek inkâr eder.” (Lokman, 31/32)