Dindar aileler bile çocukların okul başarısının dışında başarı aramaz oldular. Başarılı evlat mı, hayırlı evlat mı yetiştirme konusunda kafaları karışık. Testler, soru kitapçıkları, ders notları, sınav hazırlıkları vs. hep bunların üzerinde duruyorlar. Elbette bu ailelerin çocukları da akranları gibi sınava hazırlanmalı ama dünya sınavına hazırlanırken ahiret sınavını kaybetmek üzere olan bir nesil ortaya çıkmamalı.

Sözü uzatmadan söylemek gerekirse; güzel bir ahlaka, düzgün bir vicdana sahip iyi gençler yetiştirmek, Müslüman her anne-babanın ve eğitim sisteminin en önemli gayesi olmalıdır. Eğitimde öncelikle kafa-kalp bütünlüğü sağlanmalı, gençlerin kafasına çağının en son bilgileri, kalbine de sağlam/tahkiki bir iman konmalı.

Yaşamak ve yaşatmak için gönderilen Yüce İslam, Yüce Allah’ın yeryüzüne halife kıldığı insanın hayatının her alanı kuşatacak ölçüleri bulunan, dünya ve ahiret mutluluğunun yol haritası olan bir dindir. Dindarlık; güzel ahlakı tamamlamaktır.

Ülkemizin geleceği için özellikle gençliğin yüksek enerjisini, potansiyelini Kur’an’ın aydınlığında, Rasülullah’ın örnekliğinde ve caminin maneviyatıyla buluşturup tanıştırmalı.

Dinin samimiyetle yaşandığı ortamda örnek davranışlar, özellikle gençler tarafından ilgiyle alakayla karşılanır. Dinin yeterince yaşanmadığı ve benimsenmediği çevrede yetişen gençler ömür boyu ruhlarında derin boşluklar hissederler.

Biliyorsunuz bizim dindar nesil yetiştirmek gibi bir hedefimiz vardı. Peki, dindar gençliği nerede, nasıl yetiştirmeyi düşünüyoruz? Dindar nesil yetiştirmek için öncelikle uygun bir ortam hazırlamak gerekmez mi? Mesela siz Konya’nın bereketli topraklarında Akdeniz iklimine uygun bir bitki olan Anamur Muzunu yetiştiremezsiniz. Yetiştirmek istediğiniz o güzelim sebze ve meyveler için bereketli topraklar kadar uygun iklime ve bitki örtüsüne de ihtiyaç vardır. Bir gencin dindar kişilik geliştirebilmesi için yaşadığı toplum ve aile yapısı da uygun olmalı.

Altyapısız, kafadan, rafadan, sıradan anne-babalıkla iyi bir nesil yetişmiyor. Çok ciddi eğitim hataları yapıyor olmalıyız ki, evlatlarımız ellerimizden kayıp gidiyor.

Nesli korumak; bedeni, kafası ve ruhu sağlam, ait olduğu kültür ve medeniyet değerlerini devralabilecek gençler yetiştirmekle olur, bunun da en ideal ortamı aile yuvasıdır.

Çocuklar ailelerini kendilerine en tabii çevre olarak kabul ederler. Ergenlik çağında çocukların gönlünde başka başka idealler ve hayaller gezinmeye başlar. Bu dönemde aile büyükleri yine ahlaki konuları düzgünce telkin etmeye, övücü-özendirici söz ve davranışlarda bulunmaya devam etmeliler.