Oruç; ahittir. Allah ile ahdimizi yeniliyoruz oruç tutmakla. Her yıl bu ahdi tazelemek için çalıyor kapımızı Ramazan. İnanan insan, Allah’a “kalubela”da verdiği ahdini yenileme coşkusuyla Ramazan’ı heyecan ve hasretle bekliyor. Yanık toprağın, kavruk ekinin, susuz ağaçların göklere bakıp el açışı gibi bekliyor. Yılda bir Ramazan’la, kurbanla; haftada bir Cumayla; günde beş vakit namazla yeniliyoruz Rabbimize olan ahdimizi.

Orucun sağlığımıza, sosyal, siyasi, ekonomik, ahlaki hayatımıza birçok faydaları anlatılıyor. Söylenenler kuşkusuz doğrudur. Ama orucu biz bu faydalarından dolayı tutmuyoruz. Oruç da dâhil, bütün ibadetlerimizi; Allah emretti diye sırf Allah’ın rızasını kazanmak için ifa ediyoruz. Allah’ın memnuniyeti, her fayda ve menfaatin üzerindedir.

Müşrikler, İsra’yı anlatarak Hz. Ebubekir’i dininden döndürmeye çalıştılar. Bu defa ümitliydiler.

Peygamber (sav)’in “sıddık” lakabını verdiği Hz. Ebubekir’den muhteşem bir cevap: “Eğer o söylüyorsa doğrudur!” (Bkz. Zebidi, S. Buhari Muhtasarı Tecrid-i Sarih (DİB Yay.): 10/16, 115; İbniHişam, Siret (terc. Hasan Ege): 2/2, 48 – 52 Ayrıca bkz. Tefsir kitapları: İsra: 17/1)

Bitti… Bu kadar!

İşte oruç; derin bir iman, ihlas, sadakat, sabır ve takvayla teslimiyet gösterip -Hz. Ebubekir gibi- “Eğer o söylüyorsa doğrudur!” demeye davet ediyor bütün insanlığı.

Şirke, küfre, haksızlığa, haramlara karşı İbrahim’in tevhid baltasını kuşanmaya davet ediyor.

Allah’ın emanetine aldığı, Musa’nın, nehre atılan emin sandığına binmeye çağırıyor.

Yalanın, yanlışın, sahtenin, batılın büyüsüne ve bütün kötülüklere karşı gerçeği (yani Allah’ın buyruklarını) sembolize eden Musa’nın asasını (yani vahyi) elden bırakmamaya çağırıyor.

Âdem ile Havva’nın neslini, yasak ağacın meyvesinden yemeye çağıran şeytana kanmamaya, ona uymamaya, ondan uzak durmaya; Allah’ın uyarılarına kulak vermeye çağırıyor oruç.

Yasak ağaç, Allah’ın yasaklarıdır. Bütün yasakları… Yasakların,temsili görüntüsüdür ağaç. Somutlaşıp şekle dönüşmesidir.

Nuh’un kurtuluş gemisine davet ediyor oruç bizi. Yani Allah’ın yasakladıklarından kaçın, emirlerine sığının mesajını veriyor. Âdem’e yasaklanan ağaç “Lâ”yı temsil ediyor. Nuh’un gemisi de “İllâ”yı temsil ediyor. Ağaç, cevabını gemide buluyor. Ağaç ve gemi… Yasak ve davet… Birinden kaçış, diğerine sığınış… Ağaç nasıl ki bütün yasakları / haramları temsil ediyorsa; gemi de bütün emirleri ve helalleri temsil ediyor.

“Gözetimimiz altında ve vahyimizle gemiyi inşa et.” (Müminun, 23/27) Yaratan’ın gözetiminde, vahiy ile inşa ediliyor gemi. Projesi vahiy geminin. Asıl cevheri vahiy. Ruhu vahiy. Bedeni, görüntüsü; ağaç, tahta levha ve çividen yapılan bir gemi. (Bkz. Kamer, 54/13) Vahiy, şekle dönüşüyor. İnanıp Nuh’un davetine koşanlara kapılarını açan gemiydi; onlara şefkatli bir ana gibi sıcacık kucağını açıp bağrına basan ise vahiydi.

Gemi de, sandık da, balta da, asa da, ağaç da birer sembol…

Elçilerin tebliğ ettikleri vahye icabet etmektir maksat. Yasaklardan uzak durmak, Allah’ın kitabını rehber edinip Rasül’ünün yolunda yürümektir asıl olan.

İbrahim gibi samimi ve fedakâr olmaya, İsmail’in teslimiyet bilinciyle bilenmeye çağırıyor oruç, insanları.

Oruç; ahittir. Allah ile ahdimizi yeniliyoruz oruç tutmakla. Her yıl bu ahdi tazelemek için çalıyor kapımızı Ramazan.

İnanan insan, Allah’a “kalubela”da verdiği ahdini yenileme coşkusuyla Ramazan’ı heyecan ve hasretle bekliyor. Yanık toprağın, kavruk ekinin, susuz ağaçların göklere bakıp el açışı gibi bekliyor.

Yılda bir Ramazan’la, kurbanla; haftada bir Cumayla; günde beş vakit namazla yeniliyoruz Rabbimize olan ahdimizi.

Oruç, eğitim demektir. Kitabı Kur’an, öğretmeni Hz. Muhammed (sav) olan bir okuldur oruç.

Bu eğitimde; değil haramları işlemek, en çok arzu edilen helaller bile belirli bir zaman diliminde Müslümanlara yasaklanıyor. Bile bile bir dakika önceden iftar edemiyorsunuz.

Müslüman, her zaman eğitim gören bir öğrencidir. Bunun yeri ve zamanı yoktur. Tatili olmayan; kesintisiz bir eğitimdedir. Fakat oruç, bir ay süreyle yoğun bir eğitim ve öğretim kampına çağırıyor insanları.