Çocuklarımıza bilinçli tüketici olma konusunda kazandıracağımız alışkanlıklar onların bu hayatı daha farkındalıklı yaşamalarını sağlayacaktır. Bu yönüyle çocuklarımıza okul öncesi dönemden itibaren para yönetimi ile ilgili becerileri kazandırmamız gerekmektedir. Çocuklarımıza para yönetimini öğretmenin en kestirme yolu ise onlara yaşlarına uygun verdiğimiz harçlıklarla mümkün olacaktır.

Çocuklara fazla harçlık vermek; ne o çocuğu çok sevmek ne de iyi çocuk yetiştirmektir. İlgi ve sevgi açlığı çeken bir çocuğun cüzdanını doldurmak, onun gönül dünyasındaki boşluğu kapatmayacaktır. Yine paralı olmakla değerli olmanın yanyana gelemeyeceğini çocuklarımız bizim davranışlarımızdan gözlemlemelidirler ki, parayı hayatlarının merkezine koyarak amaçlaştırmasınlar.

Küresel markalar, varlıklarını sürdürebilmek için sürekli yeni tüketicelerin eklendiği bir topluma ihtiyaç duyarlar. Kapitalist sistemin çarklarını devam ettirme adına geliştirdikleri strateji, teknik ve algılarla kendilerine beşeri bir sermaye arar dururlar. Sadece kendi ürününü kullananın ayrıcalıklı olacağı telkinleri ile tüketimin tanımını yeniden şekillendirirler. Bu kültür içinde dünyaya gelen yeni neslin; tüketimin nesnesi değil, öznesi olduğunun farkına varıp tüketirken tükenmeyen, gelecekteki ekonomiye yön veren bireyler olmaları adına ihtiyaç duydukları bilgi ve becerilerle erken yaşlardan itibaren donatılmaya ihtiyaçları var.

İnsan erken çocukluk döneminde hafızasına kazınan veriler ile geleceğini inşa ettiği için, tüketici davranış kalıplarının oluşumunda da yine bu zaman dilimi etkilidir. İnsanı yöneten alışkanlıklarıdır. Çocuklarımıza bilinçli tüketici olma konusunda kazandıracağımız alışkanlıklar onların bu hayatı daha farkındalıklı yaşamalarını sağlayacaktır. Bu yönüyle çocuklarımıza okul öncesi dönemden itibaren para yönetimi ile ilgili becerileri kazandırmamız gerekmektedir. Çocuklarımıza para yönetimini öğretmenin en kestirme yolu ise onlara yaşlarına uygun verdiğimiz harçlıklarla mümkün olacaktır.

Harçlık deyince hepimizin aklına çocukken aldığımız bayram harçlıkları gelir. Harçlıktan daha büyük olan hayallerimizi biriktirirdiğimiz kumbaralarımızla sanki satın alamayacağımız hiçbirşey yokmuş gibi gelirdi. Bu yönüyle harçlık, bize özerklik duygusunu hissettirmesinin yanı sıra aile içinde farklı bir birey olmanın getirdiği bir özgüveni de yaşatırdı. Kendi çocukluğumuza dair yaptığımız bu küçücük hayalî gezintimizde bile şunu görüyoruz ki, çocuk nasihatten ziyade deneyimle daha kalıcı öğreniyor. Belki bazen bu deneyimlerde ufak tefek hatalar yapılabilir fakat çocukken öğrenilemeyen becerilerin yetişkinlikteki maliyeti kişi için her zaman daha yüksek olmuştur. Kimi aileler okul çağı çocukları için; çocuğumuzun her ihtiyacını zaten biz karşılıyoruz o, parayı ne yapacak, şeklinde harçlık vermenin gereksizliğine dair düşüncelerini ifade edebiliyorlar. Çocuk için harçlık; sadece ihtiyaç karşılama aracı değildir. Çocuk, harçlık sayeside parayla ilişki kurarken para yönetimiyle birlikte duygularını da yönetmeyi öğrenecektir. Beklemeyi, araştırmayı, karar vermeyi ve planlamayı öğrenmenin getirdiği özgüvenle hayata daha sağlam adımlarla basacaktır. Esasında çocuğumuza verdiğimiz harçlıkla, artık sen bir bireysin, senin bir bütçen var ve bunun yönetimi sana ait, mesajını veriyoruz.