Bir eğitimci olarak gözlemimiz şu ki; okula başlayan çocuklarımızın büyük çoğunluğunda sorumluluk bilincinin gelişmediğini görüyoruz. İşin garip tarafı anne baba olarak bizler, bunun farkında bile değiliz. Başka bir ifade ile çocuklarımızın iyiliklerini düşünerek ve işlerini kolaylaştırma adına yaptığımız birçok davranışımız, çocuklarımızın sorumluluk bilincinin gelişmesini olumsuz etkilemektedir.

Çocukları eğitirken ve yetiştirirken onlara ne kadar müdahale edersek büyüdükleri zamanda kendi ayakları üzerinde durmakta o kadar zorluk çekeceklerdir. Büyüdüklerinde kendi kararlarını veremeyen, sorumluluk almaktan korkan, kendine güvenemeyen bağımlı bir kişilik geliştirmemeleri için yaşından küçükmüş gibi davranılıp el bebek gül bebek davranılmamalıdır.

Bir seminer sonrası bir öğrenci velimiz: “Hocam bu çocuğun her şeyi tam olduğu hâlde neden ben söylemeyince ödevlerini yapmıyor, ders çalışmıyor?” diye sorar.

Biz de: “ Sorumluluk bilincinin gelişmediğinden.” diyoruz.

Bu sefer velilimiz: “Ama hocam, sorumluluk bilinci okulda öğretilmesi gerekmiyor mu?”

Biz de: “Sorumluluk öncelikle okulda değil, ailede öğrenilir. Hatta biraz fazla iddialı olacak ama anne babanın evde öğretemediği sorumluluk bilincini okulda öğretmeni tek başına öğretemez. Çünkü sorumluluk bilinci çocukların daha küçüklükten itibaren oynadığı oyuncakları toplamaktan, yattığı yatağını düzeltmekten, çalıştığı masasını toplamaktan… geçer. Ve en önemlisi çocukların sürekli arkasını toplamaktan hiç mi hiç geçmez! Yani çocuklar adına çocukların sorumluluklarını almaktan değil vermekten geçer…” diyoruz.

Bir eğitimci olarak gözlemimiz şu ki; okula başlayan çocuklarımızın büyük çoğunluğunda sorumluluk bilincinin gelişmediğini görüyoruz. İşin garip tarafı anne baba olarak bizler, bunun farkında bile değiliz. Başka bir ifade ile çocuklarımızın iyiliklerini düşünerek ve işlerini kolaylaştırma adına yaptığımız birçok davranışımız, çocuklarımızın sorumluluk bilincinin gelişmesini olumsuz etkilemektedir. Anne baba olarak hâlâ bizler, çocuklar adına onların her şeylerini düşüp yaparak çocukların sorumluluk bilincinin gelişeceğini düşünüyoruz. İş başa düşüp çocuklar sorumluluk gerektiren bir durumla karşılaştıklarında ve de sonuçta istenen şekilde yapılmayınca; “Bu çocuk neden böyle?” demeye başlıyoruz.

Peki, sorumluluk ne demektir?

Sorumluluk; kişinin yetki alanına giren işleri üstlenerek kendisinden istenen şekilde ve amaca uygun olarak yapması diye tarif edebiliriz.

Çocuklar için de sorumluluk; gelişim dönemlerinin özelliklerine göre anne babaların rehberliğinde çocukların yaşlarına uygun olarak yapması gerekenleri öğrenerek yapması diyebiliriz. Burada önemli olan anne babanın yapıp çocuğun modellemesi değil, çocuğun yapması ve anne babanın rehberlik yaparak çocuğun özgüvenini geliştirmesidir. Buna çocukların; oynadığı oyuncakları toplama, üstünü giyip çıkarma, yatağını düzeltme, okul çantasını hazırlama, eşyalarına sahip çıkma, harçlığını uygun harcama, ödevlerini yapma, derslerine planlı çalışma gibilerini sayabiliriz.