Diyeceğim o ki, şimdilerde aşırı sakiniz… Toplumsal yozlaşma, küresel kötülük, insanları tehdit eden kirlilik ve karanlık canımızı sıkmıyor, bizi telaşlandırmıyor… Kişisel gelecek derdindeyiz… Refah düzeyi daha yüksek yaşamların peşindeyiz… Bunca olumsuzluğa rağmen hiç bir şey bizi tahrik etmiyor, harekete geçirmiyor… Ne okuduğumuz kitaplar, ne de dinlediğimiz sohbetler… Ne mazlum coğrafyalarımızın hüzün ve hicrânı… Ne ahiret kaygısı, ne de dava duygusu sakinliğimizi etkilemiyor… Rahatımızı bozmuyor…

Bir durum tespiti gerekiyor… Ümmetin bu boyutlarda ki sakinliği ve suskunluğu doğrusu hayra alamet değil… Bugün acilen sakinliğimizi sonlandıracak uyarıcılara ihtiyacımız var… Yoksa silik ve sinik, donuk ve sönük yaşamların kollarında anlamsız ve amaçsız akıbetlerin kurbanı olacağız…

İçinden geldiğim mücadele geleneğimize baktığımda, geride yarım asrı bulan bir geçmişimin olduğunu görüyorum… Bugünden düne baktığımda kendi adıma şunu söyleyebilir ve şöyle bir tasnifte bulabilirim;

İlk çeyrek asırda yani aksiyon ve eylem günlerimizde sürekli vurgumuz şöyle idi; sakın sükûnet ve suhuletimizi kaybetmeyelim, aklıselimle hareket edelim, sakin bir ruh hali sağlam adımlar atalım… Çünkü gençtik, toyduk, heyecan dorukta idi, kanımız dikine akıyordu…

Fevri, nefsi, hissi davranışlarda bulunmak, haklı davamızda bizi haksız duruma düşürebilirdi kaygısını taşıyorduk…

Doğrularımızı gölgeleyecek yanlış davranışlara fırsat veremezdik…

Feraset ve basireti elden bırakamazdık… Hikmetli açılımlarda bulunmak, hedef kitleyi kuşatacak teenni ve tevazu içeren bir dil oluşturmamız gerektiğinin farkında idik...

İtidal ve istikamet sapmasının ileride telafisi mümkün olmayan hasarlara neden olacağını hesap ediyorduk…

Denge ümmeti olarak düzen ve disiplinimizi bozacak çıkışlara, aktiviteleri, aksiyonlara dikkat etmek durumundaydık…

İnsanımıza telkinimiz; ihtiyatlı olalım, sakin hareket edelim, sebat günlerinde gereksiz maceralara soyunmadan, kendi mecramızda emin adımlarla seferimizi sürdürebilmenin gayretini gösterelim…

O yıllarda bizim için en ciddi risk alanlarından biri de aşırılıklara ve asabiyetlere kapılıp biriken gençlik enerjisini heba etmekti…