Dinimiz huşu için vakit problemi olmadığı sürece temel ihtiyaçlar karşılandıktan sonra namazların edasını tavsiye etmektedir. Namaza temel ihtiyaçları karşılamadan durduğumuz zaman bilinçaltımız, bunlarla uğraşacaktır. Onun için Rabbimizle aramıza girecek ve kalbimizi meşgul edecek ihtiyaçları karşıladıktan sonra namaza durmalıyız.

Abdullah bin Ebûbekir (ra) şöyle anlatır: “Ebû Talha (ra) kendi bahçesinde namaz kılıyordu. Dübsi denilen bir kuş, bahçeden dışarı çıkmak isteyerek uçtu, çıkacak yer bulmak için sağa sola gidip geldi. Bu durum, Ebû Talha’nın hoşuna gitti ve bir an gözleriyle onu izlemeye daldı. Sonra namazına döndü fakat kaç rekât kıldığını şaşırdı. Bunun üzerine, şu malım fitneye sebep oldu, huşu hâlimi bozdu diye düşünerek Allah Rasûlü’ne gelip bahçede başına gelen hâdiseyi anlattı ve: Ey Allah’ın Rasûlü! Bu malım Allah için sadakadır, istediğiniz gibi kullanır, istediğiniz yere verebilirsiniz, dedi.” (Muvatta, “Salât”, 69)

“Onlar namazda huşu içindedirler.” (Mü’minûn, 2) ayetinde olduğu gibi bilinçaltımızda huşuyu yakalayabilmek içinde namazda dikkatimizi dağıtacak şeylerden uzak durmamız gerekiyor. Allah Rasûlü (sav): “Kul, namazında etrafıyla ilgilenmediği sürece, Allah kuluna yönelir. Kul, namazında etrafıyla ilgilenmeye başladığında, Allah da ondan yüz çevirir.” (Ebû Dâvûd, “Salât”, 160,161) buyurmaktadır.