El- Kerîm; Bütün güzellikleri ve iyi huyları kendinde toplayan, eksikliklerden münezzeh olandır. Allah’ın, kullarına karşı lütufkâr ve ihsan sahibi olması, onlara cömertçe davranmasıdır. Allah’ın, kullara nimetleri hak etmeden vermesi, daha talepte bulunmadan kendi lütuf ve keremiyle onlara bağışta bulunması, Kerem sahibi oluşunun bir göstergesidir.

EL-KERÎM: “Azîz ve kıymetli olmak, cömert olmak, iyi ve ahlâklı olmak, kerem sahibi olmakta üstün gelmek ve karşılık beklemeksizin vermek anlamındaki “k-r-m” kökünden türeyen “Kerîm”; cömert, kerem sahibi, hoşgörülü, kıymetli, asil, nazik, şerefli, iyi, faydalı, erdemli ve bol bol verendir.” (Esma-i Hüsna, Doç. Dr. İsmail KARAGÖZ, s.263)

Istılâhi olarak El-Kerîm; Hayrı ve bağışı bol olan, çok ikram eden, kullarına karşı cömertçe ve karşılık beklemeden veren, ikramında sınır tanımayan ve devamlı olandır.

Said b. Müseyyeb (ra)’den rivayetle:

اِنَّ اللَّهَ كَرِيمٌ يُحِبُّ الْكَرَمَ

Okunuşu: “İnnallâhe kerîmün yühıbbü’l-kerame.”

Manası: “Allah ikram sahibidir, ikram edenleri sever.” (Tirmizî, Edeb, 41 -2799)

El- Kerîm; İnsanlar arasında şeref ve itibarı olan, her türlü şerefi, izzeti, değeri ve asilliği zatında toplayandır.

El-Kerîm; Kullarının günahlarını, kusurlarını örten, hoşgörülü, erdemli ve nazik olan, cezayı gerektiren suçları, tövbe etmeleri hâlinde affeden, cezalandırmakta acele etmeyendir.

El- Kerîm; Bütün güzellikleri ve iyi huyları kendinde toplayan, eksikliklerden münezzeh olandır.

Allah’ın, kullarına karşı lütufkâr ve ihsan sahibi olması, onlara cömertçe davranmasıdır.

Allah’ın, kullara nimetleri hak etmeden vermesi, daha talepte bulunmadan kendi lütuf ve keremiyle onlara bağışta bulunması, Kerem sahibi oluşunun bir göstergesidir.

Allah’ın kullarının işledikleri günahları gizlemesi, onları ortaya çıkarmaması, kusurlarını örtmesi ve yaptıklarını görmezden gelmesi, O’nun Kerem sahibi oluşunun bir diğer göstergesidir.