ÇALIŞAN ANNELER ÇOCUKLARINI BIRAKIP GİTME SEBEBİ OLARAK, ARKALARINDAN AĞLAYAN ÇOCUKLARINI İKNA ETMEK İÇİN ONLARA “BEN ÇALIŞMAZSAM İSTEDİKLERİNİZİ ALAMAYIZ, AÇ KALIRIZ…” DİYOR OLMALILAR Kİ BU ÇOCUKLAR ANNE PARASINI YÜCELTİYORLAR VE EVDE NEREDEYSE BÜTÜN HARCAMAYI YAPAN, KAZANCINI AİLESİNE HARCAYAN FAKAT HİÇBİR HAYSİYETİ OLMAYAN BABA PARASINI YOK SAYIYORLAR. BU BAKIŞ AÇISI PEK ÇOK AÇIDAN TEHLİKELİ. EVDE ZATEN SÖZÜNÜN DE PEK KIYMETİ KALMAYAN BABALAR MADDİ OLARAK DA YOK SAYILIYOR.

Anneleri çalışan küçük çocukların dilinde hep bir “Annem aldı, annemin parası…” cümlelerini duyuyorum. “Annemin parası” diyen birkaç çocuğu konuşturdum.

Çocuklar “Annem çalışmazsa biz hiçbir şey alamayız, annem çalışmazsa paramız biter, oyuncak alamayız, yiyecek alamayız…” diyorlar.

Bunu diyen çocukların babalarının gayet iyi işleri, evleri arabaları var ve ekonomik olarak annelerinin çalışmasına ihtiyaç yok ve evi geçindiren de baba. Annelerin paraları ya lükse gidiyor ya da biriktiriyorlar.

Baba parasını yok saymak, her iyi şeyi anneden bilmek çocuklar için oldukça tehlikeli bir bakış açısı.

Çalışan anneler çocuklarını bırakıp gitme sebebi olarak, arkalarından ağlayan çocuklarını ikna etmek için onlara “Ben çalışmazsam istediklerinizi alamayız, aç kalırız…” diyor olmalılar ki bu çocuklar anne parasını yüceltiyorlar ve evde neredeyse bütün harcamayı yapan, kazancını ailesine harcayan fakat hiçbir haysiyeti olmayan baba parasını yok sayıyorlar.

Bu bakış açısı pek çok açıdan tehlikeli. Evde zaten sözünün de pek kıymeti kalmayan babalar maddi olarak da yok sayılıyor. Babanın güveni temsil etmesi gereken aile de güveni de sevgiyi de şefkati de sadece kadın veriyormuş havası çiziliyor.

Akşam Babam Eve Gelmesin

Bir dönem üst düzey bürokrat olarak da çalışan bir kadın siyasetçi, bir panelde çocuğu ile ilgili anısını anlatmıştı.

Oğlu, beş altı yaşlarındayken, o işe giderken arkasından çok ağlar üzülürmüş. O da çalışması gerektiğini söylüyormuş.

Çocuk bir gün sevinçle yanına gelmiş. “Anne senin çalışmaman için çok iyi bir fikir aklıma geldi” demiş. Bu kısmı gülerek anlatıyor.

Ben de onun anlatırken ki neşeli halini görünce çocuk sevimli bir şey söyleyecek zannediyorum.

Çocuk: “Babam akşamları eve gelmesin, akşamları senin yerine de babam çalışsın.” demiş.

Onun gülerek anlattığı bu anı, beni neredeyse ağlatacaktı. Çok üzüldüm.