Evli ve feminist kadınlara bakın, pek çoğunun kocası kuzu gibidir. Kocalarından gördükleri bütün iyiliklere rağmen erkeklerin şiddet yanlısı ve kötü olduklarını anlatır dururlar. Güya şiddet gören kadınlara acırlar. Oysa ne kendi ne de etrafındaki kadınların çoğu şiddet görmemiştir. Onlar içten içe kocalarına zulmettiklerini bilirler ve kocalarına, kendilerine köle oldukları için kızgındırlar, bu kızgınlıklarını erkekliğe ve başka erkeklere saldırarak çıkarırlar.

Kadın yöneticiliğe talip olsa bile erkeğin ona bırakmaması lazım. Bu dinen büyük bir vebal. Erkek ahirette ona verilen emanetlerden (karısı ve çocuklarından) hesaba çekilecek. Allah’ın gösterdiği çizgide karısının ve çocuklarının sorumluluklarını üstlendi mi? Onların haklarını verdi mi? Evinin idaresini iyi yaptı mı? Hepsinden tek tek hesap verecek.

Benim derdim kadınlarla ya da erkeklerle değil; kadınlık ve erkeklikle. Kadınlık ve erkekliği anlatırken özne kadın ve erkek olduğu için onlardan örnek vermem gerekiyor. Yoksa ne kadın tarafındayım ne de erkek. Sadece Allah’ın rızasını ummaktayım. Allah (cc) fıtratı korumamızı emrediyor. Cinsiyet özelliklerimiz ile ilgili bozulmalar yaratılışımızdaki en büyük bozulmadır. Bu hem dünya hayatımızı hem ahiret hayatımızı tehlikeye düşürür. Kadınlığı ve erkekliği korumadan iyi mümin olma vasıflarını da tam taşıyamayız. Çünkü Rabbimizin bize verdiği sorumlulukları alamayız.

Mesela çok yumuşak huylu bir erkek, ibadetlerini yapıyor, kimseyi incitmemeye çalışıyor, kazanıp getiriyor, karısının ve çocuklarının emrinde, yatak verirlerse yatıyor, yemek verirlerse yiyor, şunu yap derlerse yapıyor, bağırırlarsa susuyor, kızarlarsa özür diliyor… Aman tek yuvam yıkılmasın diye ondan ne istenirse yapıyor. Şimdi bu kişi iyi bir koca, iyi bir baba gibi görünüyor olabilir (aslında iyi bir koca da olamaz, iyi bir baba da olamaz bu haliyle) peki iyi bir mümin olmuş mudur?