Şiddetin giderek artmasındaki en önemli etken şiddetin sadece erkek üzerinden tanımlanmasıdır. Bu adaletsiz bir tutumdur. Ve kadınların düşüncelerini bozduğu için öfke duygusuna sebep olmaktadır. Şiddet dilinden şefkat diline geçebilmemiz için önce düşüncemizdeki yanlış, zehirli fikirleri atıp yerine merhamet, sevgi, saygı, sabır gibi güzel huyları ekmeliyiz.

Şiddeti tetikleyen faktörlerden en etkin olanı öfkedir. Öfke bir duygudur ve duygular anlık gelir, kontrol etmek çok zordur. Duyguyu kontrol etmenin tek yolu düşünceyi değiştirmektir.

Düşünce kontrol edilebilir. Düşünce değişmezse duygu değişmez. Öfkeyi engelleyen şey düşüncedir. Mesela bir anne: “Tabii ki çocuk evde oynayacak, ev kirlenecek, dağılacak olur bunlar doğal” diyorsa evde dağınıklık olduğunda, ev kirlendiğinde çocuklarına öfkelenmez.

Başka bir anne, evin her daim düzenli olmasını istiyorsa, evin dağılması kirlenmesi onu öfkelendirir. Mesela oynaması için çocuklara sadece bir oda gösterdiğinde ve çocuklar buranın dışına çıktığında dağınıklık oldu diye anne kızar, bağırır belki vurur. Sonrasında üzülür “Bir daha çocuklarıma vurmayacağım” der fakat yine yapar.

Bu annenin öfkesini kontrol etmesi ancak düşüncesini değiştirmesi ile mümkündür. “Çocuk bu oynayarak büyüyecek, çocuklarımın mutluluğu evin düzeninden, kimin ne diyeceğinden daha önemlidir.” düşüncesine geçse öfkesi gider. Öfke mantıklı düşünce önünde de engeldir. Öfkesi gittiğinde belki gün sonu çocuklara dağınıklığı toplama alışkanlığı edinmeleri için güzel bir yol bulabilir.

Mesela bir hanım “kocam bağırırsa bu şiddettir” diye düşünüyorsa kocası her sesini yükselttiğinde kendini şiddete uğramış hisseder ve öfkelenir.