Çocuklarımızın varolan potansiyellerini desteklemek için, işe ilkin onları tanıyarak başlayabiliriz. Her yaş düzeyini karakterize eden belirli gelişimsel görev ve beceriler vardır. Her çocuğun 3 yaşında ya da 10 yaşına geldiğinde yapabildiği genel beceriler gibi.(Tek ayak üzerinde zıplaması, ayakkabı bağcığını bağlayabilmesi vs.) Çocuğumuzun yaş gelişim özelliklerini bildiğimizde normal ve anormal olanı da bilmiş olacağız. Şayet becerisi gelişim döneminin üzerinde veya altında ise hemen dikkatimizi çekecektir. Böylelikle çocuğumuzun hangi alanda farklı olduğunu gözlemleyebiliriz.

Günlük hayatın içinde zaman zaman bazı insanların, yapmış oldukları mesleklerini sorguladıklarına şahitlik ederim. Tekrar geçmişe dönsem şu yönde bir iş yapardım, diyerek son zamanlarda farkettikleri ilgi ve yeteneklerine yönelik bir meslek ismi söylerler. O zaman, hayata gecikmiş ve uyum sağlamakta zorlanmış biriyle karşılaşmanın hüznü kaplar içimi. Derim ki; keşfedilmemiş bir hazine daha duruyor karşımda. Bazısının yeniden başlamak için küçük bir cesarete ihtiyacı vardır. Bazısı ise çoktan emekli ilan etmiştir kendisini.

Bazen de tam tersi işini büyük bir aşkla yaparak mucizeler çıkaran insanlar çıkar karşıma. Onları daha yakından tanıdığımda, yaradanın kendilerine bahşettiği kabiliyetleri, gayret kamçısıyla besleyen kişiler olduklarına tanık olurum. Şimdi bu manzara karşısında şöyle bir soru soralım kendimize: Acaba yeteneği doğrultusunda mesleğini icra eden insanların iş performansları ve meslekî doyumları ile hasbelkader bir işte çalışan kişilerinki aynı olabilir mi? Galiba bu sorunun cevabı, ilerlemiş yaşlarında kendilerini ancak tanıyabilen insanların keşkelerinde yatıyor. Bizler biliyoruz ki, farkedilmeyen her bir kabiliyet; kaybedilmiş nitelikli bir iş gücü, heba olmuş bir enerji ve zaman kaybıdır. Yeteneği doğrultusunda yetiştirilmeyen her bir çocuk ise, israfın en büyüğü olan insan israfıdır diyebiliriz. Bu yazımızda; çocuklarımızın ilgi ve yeteneklerini keşfetmelerine rehberlik ederken biz ebeveynler nelere dikkat etmeliyiz? sorusuna cevaplar arayacağız. Çocuklarımızın içlerindeki hayat enerjilerini hiç kaybetmeden, geleceğe umutla bakabilmelerinde ve kendilerini gerçekleştirmelerinde onlara bu yönde yapılacak kılavuzluk hayatî bir önem taşıyor.

Yetenek dediğimiz şeyin basit bir tanımına baktığımızda: Bir kimsenin bir şeyi anlama veya yapabilme niteliği, istidatı, kabiliyeti olarak tanımlandığını görüyoruz. Bir bakıma yeteneğe, her insanın doğuştan getirdiği kendini ifade ediş şekli de diyebiliriz. Gün yüzüne çıkmak için sürekli kanal arayan ve farkedilip değerlendirildiğinde ise kişiye yaptığı işlerde fark attırarak eşsiz keyif veren bir motivasyon kaynağı.

Ebeveynler çocuklarıyla ilgili yaşadıkları herhangi bir sorun için benimle görüşmeye geldiklerinde, genelde evdeki diğer çocuklarla ilgili “hocam bu iki çocuğu da ben büyüttüm ama bu çocuğum farklı." diyerek bir gerçeği ifade ederler. Bu gerçek, her çocuğun doğuştan genetik mirası ile getirdiği mizacının birbirinden farklı olduğudur.