Hayatın ağırlığı üstümüze çöktüğünde namaz elimizden tutar. Karanlıktan, kirlilikten, korkaklıktan korur bizi… Namaz, yaşadığımız günleri bir güvenlik iklimine dönüştürür… Dünyanın hannaslarına, hasudlarına, hainlerine, haramilerine karşı namazı kuşanırız… Karanlığı yırtmak, kâbusları atmak, kaosları dağıtmak için hep namazlı olmayı tercih ediyoruz…

Dünya hayatının keşmekeşi içinde Allah ile irtibatımızı kalıcı kılacak olan namazın ikamesidir… Ancak unutmayalım ki, huşu katmadığımız bir namazın kıymeti yoktur… Ruhumuzda iştirak etmiyorsa, sadece bedenin eğilip-kalkması namaz değildir. Namazı yüreğinin derinliklerine indirmek gerekiyor… Yoksa namazdan huşuyu çekip alırsanız geriye sadece kültür-fizik kalır…

Namaz tüm zamanları kuşatan bir kulluk eylemidir. Sabah, öğle, ikindi, akşam, yatsı… Kuşluk, teheccüd… Bir namazdan boşalınca bir sonraki namaz devreye giriyor. Anlıyoruz ki, namaz “boş vakitler” in uğraşısı değil, hayatın bütününü kapsayan olmazsa olmazımızdır…

Her vakit bize tanıklık ediyor. Biz de her ana secde yüklüyoruz… Çünkü zaman bize emanet… Sürekli namazla durulur ve donanırız… Namazı tüm zamanlara yayan, zamana yenik düşmez… Namaz günü kucaklar…

“Gündüzün iki tarafında ve gecenin (gündüze) yakın saatlerinde namaz kıl; çünkü iyilikler (hasenat), kötülükleri giderir. Bu ibret alanlara bir öğüttür” (Hud, 11/114)

Güneşten önce de sonra da ayaktayız… Üzerine güneş doğmayan bir medeniyetin çocukları olarak, aynı zamanda üzerine güneş batmayan bir disiplinden geliyoruz…

Namaz ilahi bir gündemdir… Hayatın günübirlik gaileleri, gelgitleri arasında Allah’tan kopmamak için namaz devreye giriyor… Müslüman, günde beş defa hayatın yoğun temposunu durdurup, namaz ile ruhun doyum ve dolumunu sağlıyor. Durağanlıktan ve dağınıklıktan kurtulmak, yeniden doğrulmak için namaz insanın elinden tutuyor…

Namaz, âlemlerin Rabbi yüce Allah tarafından günün belli dilimlerine yerleştirilmiş tevhidi bir ıslah eylemidir… Belirlenmiş aralıklarla hayatı tarama ve tamamlama fırsatı sunuyor…

Efendimizin (sav)’in dünyada bize belirlediği hedef, biçtiği misyon belli:

“Yeryüzü bana mescid kılındı!”

Hayata nereden bakacağımızı, dünyayı hangi bakış açısı ile okuyacağımızı bize öğretiyor… Tüm arza secdeyi yaymamız gerekiyor… Yani yeryüzü bir seccade… Kimileri için yeryüzü sadece bir üretim ve tüketim sahası… Yani iş alanı… Kimileri için sömürü ve savaş meydanı… Kimileri için ise otel ve lokantadan başka bir anlam ifade etmiyor. Kimileri için oyun ve eğlence salonu… Mescidsiz bir dünya insanın zindanıdır ancak. Arzın tanzim ve tezyini namazla mümkün. Yeryüzünün sulh ve salahı salatla gerçekleşir. Bu bakımdan namazın koruyucu ve kurucu gücünü keşfetmek lazım…

Hayatın ağırlığı üstümüze çöktüğünde namaz elimizden tutar. Karanlıktan, kirlilikten, korkaklıktan korur bizi… Namaz, yaşadığımız günleri bir güvenlik iklimine dönüştürür… Dünyanın hannaslarına, hasudlarına, hainlerine, haramilerine karşı namazı kuşanırız… Karanlığı yırtmak, kâbusları atmak, kaosları dağıtmak için hep namazlı olmayı tercih ediyoruz…

Hayatımıza el koymak isteyenlere inat, namazla direniyoruz… Namaz bize dik durmayı ve diri kalmayı öğretiyor… Hevaya yenik düşmediğimizi, tuğyana teslim olmayacağımızı, karanlık güçlerle iş tutmayacağımızı namaz ile deklare ederiz.