Ben Müslüman’ım diyen bir insanın namazsız bir hayat yaşaması hiçbir zaman düşünülemez. Namazsız Müslümanlık olmaz. Namazın korunması, namazın hayatta fonksiyonunun korunması, varlık sebebinin korunması demektir. Yani namazın topyekûn hayata hâkim olmasının korunması demektir. Yani namazı muhafaza demek, namazla Allah’tan alınan mesajı muhafaza etmek ve namaz sonrası hayatı onunla düzenlemek demektir.

Onlar namazlarında huşu sahibidirler. Namazlarında huşu içindedirler. Onlar haşyet içinde bir namaz ikame ederler, Allah huzurunda olmanın bilinci içinde bir namaz icra etmektedirler. Onlar namazda Allah’tan mesaj almanın, Allah’a tekmil vermenin bilinci içindedirler. Onlar namazlarında huzurunda bulundukları Rablerinden haşyet içindedirler, Rablerinin azametinden tir tir titremektedirler. Kalpleri Allah’ı ve Allah’ın ayetlerini anmakla yumuşamış, Allah’ı ve Allah’ın ayetlerini hatırlamaktan zevk alan kimselerdir onlar.

Rablerini razı edememenin, Rablerinin hatırını kazanamamanın, Rablerinin istediği kulluğu yapamamanın endişesi ve derdiyle kıvranırlar. Allah’ı gücendirmekten korkarlar, Allah’ı razı edememekten korkarlar. Haşyet korku manasınadır, ama yılandan, çıyandan, akrepten korkmak ayrıdır, kişinin anasından korkması ayrıdır değil mi? Niye korkar kişi anasından? Acaba kalbini kırdım mı? Acaba rızasını alamadım mı diye korkar değil mi? Kişinin babasından korkmasıyla anasından korkması farklıdır. İşte o müminler de Rablerinden böylece bir haşyet içindedirler. Rablerinden Rablerinin rahmetinden ve cennetinden kesinlikle ümitlerini kesmemekle beraber acaba mı ki? Diye yine de korku içinde bir hayat yaşayarak her an daha iyiye, daha güzel bir Müslümanlığa çabalarlar.

Onlar namazlarında aldıkları mesajları hayatlarında uygulayamamanın endişesiyle üzülürler. Namazlarında okudukları cehennem ayetlerinin, vaiyd ayetlerinin korkusuyla sapsarı kesilirler. Cennet ve mükâfat ayetleriyle sevinip coşarlar. Rableri tarafından kendilerine sunulan yasal örneklere, peygamberlere benzemeye çalışırlar. Onlar namazda Rablerinin huzurunda olduklarının bilinci içinde başlarını öne eğerler, bakışlarını aşağıya indirirler, sağa sola kaydırmazlar, seslerini alçaltırlar, bel kırarlar, boyun bükerler, Allah huzurunda küçüklüklerini, acizliklerini itiraf için yüzlerini ayaklarının altında ezip çiğnedikleri topraklara sürerler. Rableri huzurunda hiçliklerini ortaya koyarlar. Onlar namazlarında bedenlerini de kalplerini de Rablerine teslim edip başka şeyler düşünmezler. Konuşmazlar, bir şey yiyip içmezler. Namazın bilincindedirler onlar.