Her nesil, içinde yaşadığı zamanın özelliğine göre kendi dilini kullanmaktadır. Çocukların ve gençlerin kullandığı bu dil, eğitimde yakalanmadığı sürece o neslin eğitilmesi zordur. Onun için yeni nesillerin eğitiminde öncelikli olarak zamanın, sonra da çocukların ve gençlerin dilinin öğrenilmesi gerekir.

Günümüz anne babalarının çocuk eğitimi konusunda yeteri kadar akademik bilgi sahibi olmalarına rağmen hal eğitiminde yetersiz oldukları görülmektedir. Çünkü aileler çekirdek olunca anne babalar da çocuk eğitiminde yalnız kalmaktadırlar. Anne babalar çalışınca da çocukları eller yetiştirmektedir. Gününüzde çocukların eğitiminde sadece anne baba değil okul ve çevre, televizyon özelliklede sosyal medyanın etkisi çok büyüktür. Hal böyle olunca da anne babalar çocuk eğitiminde yetersiz kalabilmektedirler. Yani çocukların gelişim dönemlerinde çocukların yanında olamamak ve çağın getirdikleri yenilikleri takip edememekten kaynaklanmaktadır. Bunları da şu şekilde sıralayabiliriz:

Anne baba olarak bizler, çocuklarımızı yetiştiğimiz zamana ve anne babamızdan gördüğümüz şekilde yetiştirmeye çalışmaktayız. Oysa devir değişti ve internet çağını yaşıyoruz. Çocukların içinde bulunduğu çağa göre kendimizi yenilemediğimiz için çocukların duygusal ihtiyaçlarını karşılamamaktayız. Bu da çocukların eğitimlerinde yetersiz kalmamıza neden olmaktadır.

Bizim zamanımızda bilgiye ulaşma kaynakları sınırlıydı. Çocukların ise bilgiye ulaşmada sıkıntıları olmadığı için bilginin doğruluğunu ya da yanlışlığını sorgulayabilmektedirler. Bu da çocukların sorularına ya cevap ver(e)memize ya da yetersiz kalmamıza neden olmaktadır.