Hedef Noktası
İsraf denince, boş yere yanan ışıkları düğmeye basıp söndürmek, su damlatan çeşmelerin lastiğini değiştirmek, ekmeği çöpe atmamak akla gelse de olay bu kadar yüzeysel değil. İnancımız açısından ekmeği çöpe atmakla, insanın kendi amelleriyle kendini cennete değil de cehenneme atması israfın en büyüğüdür.
İnsan, kaynakların yanı sıra kendi özünün öz kaynakları olan değerlerini de israf etmemelidir. O yüzden kendimizden tükettiğimiz yani israf ettiğimiz her ne varsa farkına varalım ve bundan vazgeçelim. En büyük israf nesilleri kaybetmektir. İnsanların umutlarını boşa çıkarmaktır, enerjilerini tüketmek ve hayallerini söndürmektir.
İsraf kelimesi sözlükte; "haddi aşma, hata, cehalet, gaflet." anlamlarına geliyor. İsrafçı kişiye müsrif denir. Gazali'nin açıklamalarına göre; "dinin, âdetlerin ve insanlığın gerekli kıldığı yerlere gerekli gördüğü ölçüde harcamak cömertlik, bu ölçülerin altına düşmek cimrilik, bunların üstünde harcamada bulunmak ise israf" olarak tanımlanıyor.
Yüce Kitabımızda yirmiye yakın ayette israftan bahsedilir. Bu ayetlerin üçünde; yeme, içme ve eşyanın israfından kalan ayetler de insanın kendini israfından bahsedilir.
İsraf denince, boş yere yanan ışıkları düğmeye basıp söndürmek, su damlatan çeşmelerin lastiğini değiştirmek, ekmeği çöpe atmamak akla gelse de olay bu kadar yüzeysel değil. İnancımız açısından ekmeği çöpe atmakla, insanın kendi amelleriyle kendini cennete değil de cehenneme atması israfın en büyüğüdür. İsraf, israf edilen şeyin değerine göre daha da önem kazanır. Mesela bir gram çöpe altını atmakla bir dilim ekmeği çöpe atmak aynı şey değildir. Gözümüze altının israfı daha büyük görünür. Her şey insan için yaratıldığına göre asıl israf edilmemesi gereken insanın kendisidir.
Bütün nimetlerin insan için var edilmesi, insanın hizmetine verilmesi ne israf ne de abartıdır. Bunun hikmeti insanın niçin yaratıldığında aranmalıdır. Kötü olan, insanın, bencilliğini ön plana çıkarıp sahip olduğu nimetleri ve nitelikleri heder etmesidir.
Ekmeği üreten ve ona sahip olan insandır. O halde asıl israf edilmemesi gereken ekmekten önce insandır, bedenlerin ve beyinlerin israf edilmemesidir. Kur'an-ı Kerîm'de israf kavramının dört farklı alanda kullanıldığı görülür:
1. Şirk, küfür, zulüm
2. İsyankârlığa saparak günahlarda boğulmak
3. Helâl kılınmış nimetlerin haram sayılması dinî ahkâma muhalefet etmek.
4. Sorumluluğu altındaki mal ve imkânları gereksiz yere harcamak.
İnsanın sahip olduğu maddi-manevi bütün imkânları, ölçüsüzce kullanmasına, yaptığı her işte aşırıya kaçmasına israf denir
Yazının Devamı İçin Abone Olmalısınız
