İslâm âlemi ne yazık ki birlik ve bütünlüğünü temsil eden, tüm Müslüman toplumların güçlerini birleştirerek emperyalist saldırganlığa karşı güçlü bir kale oluşturmalarını sağlayan ve Yüce Allah'ın koyduğu nizamı hâkim kılma bilinciyle hareket eden otoriteden mahrum bırakıldığı için uzun yıllardan beri huzurlu ve mutlu bayramların özlemini çekiyor.

Bizim de bu bayram gününü anlam ve hikmetine uygun bir şekilde değerlendirmemiz ve bu vesileyle ümmet bilincini daha canlı ve etkili hale getirmenin yollarını araştırmamız gerekir. Bunu yapabilmenin birinci şartı dünyanın değişik yörelerindeki Müslümanların nasıl bir bayram gerçekleştirdikleri konusunu da gündemimize almamızdır.

Bayramlar aynı zamanda umut ve heyecanın yenilendiği günlerdir. Bu ikisi toplumların canlı ve diri kalmasının iki önemli şartıdır. İslam âleminde yaşanan sıkıntılar sebebiyle karamsar olmamak, Müslümanların başsız olmaları sebebiyle sahipsiz oldukları düşüncesine kapılmamak gerekir. Müslümanların ve Yüce İslam'ın sahibi Yüce Allah'tır.

Ramazan ve bayramlarda ümmet bilincinin, Müslümanlar arasında kardeşlik duyarlılığının güçlendirilmesi önem kazanıyor. Tuttuğumuz oruçların bize kazandırdığı ilgi ve hassasiyetin, siyasi sınırları aşarak iman bağıyla bağlı olduğumuz tüm mü'min kardeşlerimizi kapsayacak cihanşümul nitelik kazanması gerekiyor.

İslâm âlemi ne yazık ki birlik ve bütünlüğünü temsil eden, tüm Müslüman toplumların güçlerini birleştirerek emperyalist saldırganlığa karşı güçlü bir kale oluşturmalarını sağlayan ve Yüce Allah'ın koyduğu nizamı hâkim kılma bilinciyle hareket eden otoriteden mahrum bırakıldığı için uzun yıllardan beri huzurlu ve mutlu bayramların özlemini çekiyor. Yaşanılan bütün acı ve ızdıraplara rağmen yine de bayrama ona yakışır mana vermek ve fonksiyonuna uygun değerlendirmek gerektiğini unutmadan Müslüman toplumların bu sevinç gününü ne gibi sıkıntılar ve zorluklar içinde karşıladıklarına da göz atmak gerekiyor.

Bayramlarda en çok "Nerede o eski bayramlar?" ve "Ne zaman gelecek o gerçek bayramlar?" sözlerini duyarız. Her yıl bayram kutlarız ama "o eski bayramlar!" geçmiş; asıl bayramlar henüz gelmemiştir. Bizim çocukluğumuzda da yaşlılarımız, büyüklerimiz "Ah o eski bayramlar!" derlerdi. Muhtemelen onların büyükleri de aynı şeyleri söylüyordu. Yoksa biz hep mükemmeli geride bırakarak mı ilerliyoruz? Oysa ilerlerken bir yandan da "asıl bayramlarımız gelmedi!" diyerek mükemmeli daha ileride görüyoruz.

Aslında bu güzel bir şey! Geçmişe değer vermek, geleceğe ümitle bakabilmek. Ama mevcudu da bir vakıa, bir realite olarak kabullenip var olanla mutlu olabilmenin yollarını araştırmak, karamsar olmamak gerekir.

Yüce Allah, Ramazan ayının ardından bayram yaşanmasını istemiş, Resûlullah (sav) da o günün nasıl değerlendirileceğini göstermiş. İçinde bulunduğumuz şartlar ne kadar zor olsa da yine bir bayramımız olmalı.

Ramazan bir eğitim, nefis terbiyesi ve günahlardan arınma dönemidir. Temennimiz bizim için de öyle olması ve bu eğitimin amaçladığı gerçek arınma ile mübarek Ramazan bayramına ulaşmamızdır. Fakat böyle bir eğitim döneminde kazanılan iyi hasletlerin korunması için de mücadele etmek gerekir.

Ramazan'da güçlendirilmesi gereken en önemli hasletlerden biri de iman kardeşliği bilincidir. Bu bilincin ve onun kazandıracağı duyarlılığın bütün İslâm coğrafyasını kapsaması için de küresel emperyalizmin Müslüman halkları birbirinden ayırmak amacıyla çizdiği sınırları aşmış, bu sınırları zihinlerden tamamen silip atmış olmamız gerekir.

İslam toplumlarında resmi, ulusal ve benzeri türden bayramlar ülkeden ülkeye farklılık arz etse de İslami bayramlar her tarafta aynıdır. Bunlar da Ramazan ve Kurban bayramlarıdır. Bunların ilki, sabrederek ve zorluğuna katlanarak tutulan bir aylık farz orucun hemen akabinde, ikincisi ise bedeni zorlukların yanı sıra, maddi fedakârlıkların da yapıldığı hac farizasının yerine getirilmesine denk gelen günlerdedir.