Evin nafakası sağlanırken helal ve harama dikkat edilmemesi, çocuklarında başkalarına ait eşyaları almada hakkı olup olmadığına dikkat etmemelerine neden olacaktır. Nafakasının helal mi haram mı olduğuna dikkat etmeyen ailelerin çocuklarının, çalma davranışını göstermeye daha meyilli olduğu görülmektedir.

Anne babası tarafından her istediği alınıp bir dediği iki edilmeyen çocuklar, istekleri konusunda sınır tanımazlar. Bu çocuklar en küçük bir mahrumiyet ya da engel karşısında çalma davranışı içine girebilmektedirler.

Çalma; kişinin kendisine ait olmayan bir şeye sahip olmaya çalışmasıdır. Başka bir ifadeyle başkasına ait bir şeyi izinsiz almak ya da zimmetine geçirme anlamına da gelmektedir.

Çalma davranışı, okul öncesi çocuklarda sahiplik duygusunun gelişmemesine bağlı olarak normal karşılanırken; okul çağındaki çocuklarda ise bir davranış problemi olarak görülmektedir.

Okul öncesi çocuklarda fazlaca görülen bu davranışın üstünde çok fazla durulmaması gerekir. Başkalarına ait eşyaları izinsiz alan okul çağı çocuklarının bu davranışları üzerinde durulması gerekmektedir.

Çocuklar, başkalarına ait eşyaları izinsiz aldıkları zaman bu davranışlarının çalma davranışı olup olmadığına bakmadan önce, onlarda mülkiyet kavramının gelişip gelişmediği üzerinde durmak gerekir. Mülkiyet kavramı gelişmemiş bir çocuğun, bu davranışlarını çalma olarak değerlendirmemek gerekir. Çünkü çocukta mülkiyet kavramının gelişebilmesi için belirli bir zihinsel olgunluğa erişmesi ve mülkiyet kavramının gelişmesi gerekmektedir.

Çalma davranışı konusunda İlköğretim 2.sınıfa giden bir çocukla yaptığım bir görüşmede, bu çocuğun okul çağında olmasına rağmen hala mülkiyet kavramının gelişmediğini fark ettim.

Arkadaşının eşyalarını neden aldığı sorusuna genelde bu çocuklar: “Az oynayıp verecektim, arkadaşım verdi, arkadaşım hediye etti…” gibi cevaplar vermektedirler.

Çocuklardaki egosantrik duygulara bağlı olarak her şeye, “benim” diyebilen bu çocuklar, başkasına ait şeylere de benim diyebilmektedir. 3–4 yaşlarında bir çocuk bir şeyin kendisine ait olup olmadığını bilse de bunu idrak edememektedir.

Arkadaşına ait oyuncak arabayı eve getiren çocuğa annesinin; “Bunu neden getirdin?” sorusuna “Ama onda bundan iki tane var, bende ise yok.” dediğinde, oyuncağın arkadaşına ait olduğunu henüz kendisine ait olmadığının idrakine varamadığını gösterir.