Sosyal Doku
Kurban olarak bir koç kesmek ve kurban olmaya hazır bir mümin olmak arasında mümince duruşu arıyoruz. Mesele, bir bayram gününde bir hayvanı kesip o sayede de sevap kazanmanın ötesinde anlaşılmalıdır. Daha ilerilere gitmek zorundayız. Asıl kurban edilmesi gerekenleri düşünmeliyiz: Zihinlerimizi, zihinlerimizin ürünlerini Allah'a kurban etmemiz gerekiyor. Bedenlerimiz, aile efradımız, maddi imkânlarımız, köyümüz, evimiz bizi ve onları yaratan Allah'a kurban edilmeye hazır olmalıdırlar. Biz ve onlar kurbanlık olarak beklemeliyiz.
Koç veya bir başka hayvan, kurbanlık denince ilk akla gelen canlı olur genelde. Asıl kurbanlık ise biziz. Allah Teâlâ mükellef tutmadığı ve aklı olmayan hayvanları önümüze koydu ama "kurban olma" düzeyinde yaratılan biziz.
İnsan ve insanın işleri, kurban olmak ya da telef olmak arasında gelir gider. Yükümlülüklerimizi koçlara, düvelere devredecek değiliz. Mükellef olan biziz. Cennet veya cehennem akıbeti için diriltilecek olan biziz. Nefes nefes hayatımızın hesabını verecek olan biziz. Nereden nereye gittiğimizi, neyi ne yaptığımızı düşünmesi gereken biziz. Peygamberlere muhatap olan biziz. Okusun, amel etsin diye üzerine kitap indirilen biziz. Güneşin doğması ve batması arasında namazla, oruçla, zekâtla, hacla, ebeveyne itaatle, ziraatla, ticaretle memur olan biziz. Gözümüzün, kulağımızın, dilimizin, el ve ayağımızın yaptıklarını düşünmesi gereken biziz.
Kul biziz. Dünya ve içindekiler bizim için hazırlandı
Yazının Devamı İçin Abone Olmalısınız
