Satırdan Sadra
Şeytan'ın, dünyada sürekli kalma ümidi vererek Hz. Âdemi hataya düşürmesi; sekülerizm düşüncesinin atasının, şeytan olduğu kanaatine götürüyor bizi. Aslında dünyayla barışık yaşayıp ahirete yatırım yapmak, basite alınacak bir konu değil. Şeytan, Hz. Âdem babamızı bile dünya ile aldattı. Yasak ağaca yaklaşma, bir bakıma dünyevileşme mayınına adım atmaktı. Âdem peygamber hatasını anladı, pişman oldu, Allah'a yöneldi.
Bir Müslüman, sekülarist olmadığı halde zaman zaman şeytana uyup dünya nimetlerini elde etmek için dini değerlerinden vazgeçebiliyor. İşte bu duruma Müslümanların sekülerleşmesi denebilir. Maalesef günümüzde bu insanların sayısı azımsanmayacak kadar çoktur.
İnancı, ahlakı, sosyal, siyasi ve ekonomik hayatı tahrip eden; yeryüzünü fesada boğan düşünceleri ve felsefi akımları genelde Yahudiler üretmektedir. -Adı konulmamış olsa da-sekülerizmin temelini de yine muharref Tevrat'ın attığı görülmektedir. Avusturya kökenli Amerikalı meşhur sosyolog "Berger, sekülerleşmenin tarihinin; kadim Yahudiliğin elde edilen en eski kayıtlarında olduğunu, böylelikle dünyevileşmenin Eski Ahit'le (muharref Tevrat'la) başladığını belirtiyor." (Sosyolog Dr. Mine Bindal, Sekülerleşme (Doktora semineri) s. 41) Muharref Tevrat'a ve Yahudilerin dini kaynaklarına bakıldığında ahiret pek görülmez. Merkeze dünya alınmıştır. Ceza ve mükâfatın bile genelde dünyada verildiği / verileceği anlatılıyor. Bu nedenle Yahudiler, dünya hayatına çok düşkündür.
Sekülerizm, terim olarak on sekizinci yüzyılda ortaya çıkmıştır. Latince; çağ, asır, devir anlamına gelen sceculum kelimesi, İngilizcede değişikliğe uğrayarak secularism (sekülerizm) şekline dönüşmüştür. "Tanrıyla uyuşmayan bir hayat şekli." anlamında kullanılıyor. Sekülerizm, birçok akım ve teoriyi barındıran bir kelimedir.
Felsefede ise; dinin, inancın, ahiretin hayata etkisinin zayıflaması veya tamamen yok olması şeklinde bir anlam kazanmıştır. Her ne kadar bazı sosyologlar tarafından sekülerizmin, dünyevileşme ve modernizm ile aynı şey olmadığı söylense de; dünyevileşme ve modernleşme ile yakınlığı ve iç içe olduğu da bilinen bir gerçektir.
Sekülerizmin siyaset bilimindeki adı; laikliktir. Sekülerizm, yönetim biçimine laiklik (din kabul etmeme) olarak yansıyor.
Laiklik; din ile devlet işlerinin ayrılmasını esas alan, -bazı ülkelerin anayasalarında da kabul gören- siyasî ve hukukî bir ilkedir. Devleti merkeze alarak dini ve ahireti yadsıyıp her şeyi dünyadan ibaret saymaktır. Devletin, dinsizleşip dünyevileşmesi de denebilir.
Şeytan'ın, dünyada sürekli kalma ümidi vererek Hz. Âdemi hataya düşürmesi; sekülerizm düşüncesinin atasının, şeytan olduğu kanaatine götürüyor bizi. (Bkz. A'raf, 7/20;Tâhâ, 20/120)
Aslında dünyayla barışık yaşayıp ahirete yatırım yapmak, basite alınacak bir konu değil. Şeytan, Hz. Âdem babamızı bile dünya ile aldattı. Yasak ağaca yaklaşma, bir bakıma dünyevileşme mayınına adım atmaktı. Âdem peygamber hatasını anladı, pişman oldu, Allah'a yöneldi. (Bkz. A'raf, 7/23) Rabbimiz, onun tövbesini kabul buyurdu. (Bkz. Tâhâ, 20/122) Tövbenin aklamayacağı, arındırmayacağı hiçbir hata ve günah yoktur. Biz de deneniyoruz. Bizi de aldatabilir şeytan. Ayağımız kayabilir, Rabbimize karşı mahcup olacak davranışlarda bulunabiliriz. Âdem babamız gibi biz de hemen pişman olup tövbeye sarılmalıyız.
Dünyevileşme, insana önemli üç nimet vadediyor: Mal, makam ve karşı cins (şehvet). Allah elçilerinin hemen hepsi denendi bu sınavla. Kutlu elçi Yusuf (as) da denenmişti. Musibetlerle denenişte başarılı olmuştu. Dünya nimetleriyle deneniş daha zordu. Nice sıkıntı ve çileden sonra Mısır'ın hazineleri serildi önüne. Ve makam verildi. Sonra bir kadın çıktı karşısına. Az kalsın meyledecekti Züleyha'ya. Yani dünyaya. Allah'ın burhanını görmeseydi basacaktı sekülerizmin mayınına. (Bkz. Yusuf, 12/24) Yusuf Peygamber, kendine yakışanı yaptı. Helali olmayan kadına sırtını döndü ve ondan uzaklaştı
Yazının Devamı İçin Abone Olmalısınız
